SEVGİNİN KAYNAĞI ALLAH’TIR

Allah sevgisiyle mücellâ bir yürekte,küfri hissiyat’ın barınması mümkün değildir. Bu halet içinde olan biri, Yunus gibi tüm canlıya; ona Rab’bı tarafından bahş edilen sevgi penceresinden bakar.Bilir ki,her yaratılan, künfeyekün tezgahında özen ve hikmetle işlenerek; varlık sahasına dahil edilir. Bu ulvi duygudan neş’et eden hasletler, bir zaman süreci içerisinde kişiyi daha müsbet bir bakış açısına tevcih eder. Tevazu ve hoşgörü gibi beşeri kazanımlara da kapı açan yönelmeler Allah’a iyi bir kul olma yolunda atılacak en emin adımlardır. Sevgi, vahdet’ten kesret’te dönüşerek, alemşumul bir kuvve hükmüne geçebilir. Çünkü sevginin kaynağı Allah’tır.Tasarrufuna verilen bu duygu, insanı ayna gibi bir vazife’yle muvazzaf kılar. Yani kul, o yüce duyguyu salt Allah adına, ondan aldığı ilhamla; tüm mahlukat’ta yansıtmak’la mükelleftir. Bu öyle bir duygudur ki; en aciz bir yaratığı; en azgın bir canavara karşı Aslana dönüştürür. Minicik bir cocuğa, anne ve babasının musahar olması, söz konusu o çocuğa duydukları sevgi değilmidir? Sevgi değil midir, beşeri ilişkileri dizayn edip, beraber bir yaşam içinde bir işleyişi gündemde tutan? Bu sonsuz denizden bir Damla’nın hamisi olmak bile, bir insanın, Allah katında değerini varit kılmaya yetebilir. Allah kimseyi sevgisiz bırakmasın.