Mirac, İmanın Başladığı Yerdir

Muhterem Kardeşlerim…

Her yazımızda olduğu gibi, sizlere önemli konuları öncelikle sahih kaynaklardan, Tam İlmihal Saadeti Ebediyye, İmamı Rabbani Hazretlerinin Mektubat, Hakikat Kitab Evinin İhlas Yayınlarından faydalanarak sizleri bilgilendirelim istiyoruz.

Efendim;

Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:

Mirac Kandili, 6 Şubat 2024 Salı (26 Receb 1445) günüdür.

Bir iş, ne kadar sıkıntı içinde olmuşsa, o kadar uzun ömürlü olur. Peygamber Efendimiz, “En çok sıkıntıyı ben çektim” buyuruyor. O halde, hak olan dini de, kıyamete kadar sürecektir.

Âdem aleyhisselam, kupkuru bir dünyaya geldi, yüzyıllarca sıkıntı çekti. Sonra Peygamber Efendimizin yüzü suyu hürmetine dua etti. “Rabbenâ zalemnâ enfüsenâ” duasını devamlı okurdu. Sonra, iki evladından biri kâfir oldu ve Müslüman olanını öldürdü. Bir baba için ne zordur!

Nuh aleyhisselam 950 yıl uğraştı, inanmadılar, çok eziyet ettiler. Döverlerdi, her seferinde öldü diye bırakırlardı. Cebrail aleyhisselam gelir, yaralarını sarardı, tekrar tebliğe başlardı. Sonra Allahü Teâlâ O’na gemi yap emrini verdi.

İbrahim aleyhisselamı Allahü Teala’nın Halili’yken ateşe attılar, oğlunu kesme emri verildi.

Musa aleyhisselam da çok çekti, doğduğu sene Firavun bütün erkek çocukları öldürdü. Yıllarca çobanlık yaptı. Dönerlerken, hanımı hamile, zifiri karanlık, çaresiz... Bir ışık gördü, ışığa gitti. Orada Allahü Teâlâ O’nunla konuştu. Bu Mirac değildi, Mirac yalnız Peygamber Efendimize verildi.

Eyyüb aleyhisselamın kurtlanmadık yeri kalmamıştı. Eyyüb aleyhisselamın, yaralarının kurtlandığını büyük âlim Alâaddin-i Attar hazretleri de bildirmektedir. (Seadet-i Ebediyye)

Yakup aleyhisselam ağlamaktan gözlerini kaybetti.

Yusuf aleyhisselam; kuyuya, zindana atıldı.

Zekeriya aleyhisselam, ağacın içinde ağaçla birlikte testereyle kesildi.

İsa aleyhisselam, birkaç kişiyi ikna etmek için neler çekti. Öldürmeye çalıştılar.

Bunların hepsi Peygamberdi. Neden bu kadar sıkıntı çektiler? Lâ ilâhe illallah dedikleri için...

Peygamber Efendimiz, “Benim çektiğimi, hiçbir Peygamber çekmedi” buyuruyor.

Hazreti Ebu Bekir de, neler çekti, kaç kere dövdüler! Herkesten önce iman etti, malını ve canını feda etti. Herkesin yaptığı bütün ibadetlerin sevabları, katlanarak Hazreti Ebu Bekir’e, sonra da bir daha katlanarak, Peygamber Efendimize verilmektedir. Hem kâinat, O’nun hatırına yaratılmış, hem de, herkesin sevabları da, O’na verilmektedir.

Hazreti Ömer, namaz kılarken, Hazreti Osman, Kur’an-ı Kerim okurken şehit edildi.

Hazreti Ali’nin çektikleri, hele Hazreti Hüseyin’in başına gelenler...

Neticede, Peygamber Efendimizin vârisleri de, çok çektiler. Ne için? La ilahe illallah, Muhammedün Resulullah dedikleri için. Dolayısıyla iman, inanmak çok zor, inandırmak daha zordur. İman, Allahü Teâlâ’nın, kullarına ihsan ettiği, özel nimetidir. İmanı olanlar, sevinçten oynasa, yeridir...

Allahü Teâlâ, dünyayı verdiğine ahireti vermez. Hadis-i Kudside, “İki korkuyu bir kalbde cem etmem” buyruluyor. Dünyada Allahü Teâlâ’dan korkanlar ahirette korkmasın, dünyada korkmayanlar ahirette çok korksun.

Peygamber Efendimiz, Ümmihani’ye Mirac’ı söyleyince, “Aman kimseye anlatma, kimse inanmaz ve inananlar da vazgeçer” dedi. Peygamber Efendimiz de, “Anlatmam lazım, inanmayacak olan sonra da vazgeçer, çürük taşlar üzerine bina olmaz, ayrılacak olan şimdiden ayrılsın, sağlamları kalsın” buyurdu. Akıl durdu, zaman durdu, her şey durdu, iman başladı. Peygamber Efendimizin hiç yalan söylemediğini müşrikler de biliyordu. “Cenneti, Cehennemi gidip gören mi var” diyenler oluyor. Evet, var. Kim var? Hayatında hiç yalan söylememiş olan Muhammed aleyhisselam var.

Her mübarek gece, kıymetlidir; fakat Mirac Gecesinin ayrı bir hususiyeti vardır. Izdırap ve sevincin bir arada yaşandığı gecedir. Peygamber Efendimiz, bir ay Taif’te, İslamiyet’i anlattı, hiç kimse inanmadı, alay ettiler, çocuklara taşlattılar.

Üzüntülü bir şekilde dönerken, bir bağ kenarında oturup biraz istirahat etti. Addas adındaki, bağın bekçisi, üzüm getirdi. Peygamber Efendimiz, Bismillahirrahmanirrahim deyince, Addas şaşırdı, bu sözü buralarda hiç duymadım dedi. Peygamber Efendimiz, sen nerelisin diye sorunca Nineve’liyim dedi. Kardeşim Yunus’un ülkesindensin, o da benim gibi Peygamberdi buyurdu. Addas, Yunus’u buralarda kimse bilmez, bu güzel yüzün, bu güzel sözlerin sahibi asla yalancı olamaz dedi ve iman etti, ben de sizinle gelmek istiyorum dedi. Peygamber Efendimiz, şimdi sen burada kal, yakında ismimi her yerde işitirsin, o zaman bana gel buyurdu. Bir ay kimse inanmadı, yolda dönerken bir kişi iman etti.

Gece amcasının kızının evine geldi, “Aç, amcan oğlu Muhammed’im” buyurunca Ümmühani, “Haber verseydiniz yiyecek bir şeyler hazırlardım, yedirecek bir şeyim yok” dedi. Peygamber Efendimiz, “Yiyecek içecek gözümde yok, Rabbime ibadet edecek bir yer bana yeter” buyurdu.

Allahü Teâlâ Cebrail aleyhisselama, “Habibim bu halde gene bana yalvarıyor, çok üzüldü, onu ben teselli edeceğim, git Habibimi bana getir” buyurdu. Önce, Mescid-i Aksa’ya geldi, bütün Peygamberlere imam oldu. Sonra göklere çıktı. Allahü Teâlâ’yı bilinemeyen, anlaşılamayan şekilde gördü, “Ya Rabbi, ümmetim için de bunu isterim” dedi. İşte, beş vakit namaz, bize Mirac olarak verildi.

Mirac’da ne hikmetler vardır! Namaz kılmayan, Mirac’dan mahrumdur. 1400 yıldır devam eden, başka bir olay yoktur. İşte Mirac, 1400 yıldır devam ediyor. Mirac, aklın bittiği, imanın başladığı yerdir. Mirac Namazdır. Allahü Teâlâ, Namaz gibi bir nimeti insanlara ihsan etti. Namaz, Allah sevgisini arttırır, duanın kabulüne de sebeptir. Namaz varsa, hayat vardır. Namaz yoksa insan bir işe yaramaz. Namazdan mahrum olan, her şeyden mahrumdur.

Allahu Teâlâ cümlemizi Kendisine layık Kul, Habibine layık Ümmet eylesin. (Amin)