İtibar malamı yoksa ahlaka mı olmalı?

Günümüz de itibar edilen insanların genelinin mal-mevki ve makam sahibi kişilerden oluştuğunu görürüz. Bu tür zatlara gösterilen saygı ve hürmet onların kişiliklerinden ziyade dışta görülen malları, mevki –makamları, eğitim ve aile konumlarına göre itibarları neticelenir.

*Zenginlere itibar edilecek, cimrilik artacak, zekât ağır bir borç olarak kabul edilecek.

                                                                     (Hadis’i Şerif)Durum bu olunca zengin ama cimri ama gösteriş meraklısı ve hayırdan uzak hatta şer sahibi kişilerin halk içindeki itibarı da hayret verici olacak.

“Zenginin dostu çok olur” deyiminin doğruluğu da burada ortaya çıkacak.

Etrafı insan kaynayan bu şahısların parantez içinde yarıdan fazlası ikiyüzlü, alavereci-dalavereci, menfaatçi kişilerden oluşur. Anlayacağınız samimi, içten hesapsız, dürüst insan hemen hemen araların da yok gibidir. Bu da acınacak bir hal tabii. İnsan şunu düşünme gereği hissediyor. Acaba bu insanlar sıradan insanlar olsaydı, malları, pulları, yatları katları, şanları şöhretleri olmasaydı, anlayacağımız fakir kişiler olsalardı bu insanlar yine bu şahıslara hürmet edip, etrafında olur muydular? Sanırım hepimizin cevabı aynı. Tabii ki Hayır… İşte Hadisi Şerifte bu duruma ışık tutup

*Mal çoğalıp sel gibi akacak, mal sahibi malına tapacak ve tüccarların çoğu hilekâr olacak.

Durum böyle olunca “arkadaşını söyle kim olduğunu söyleyeyim” atasözü devreye girecek ve yukarıda ki cemaat hâsıl olacak.

Yine Hadis-i şerifte

“Kişiye, şerrinden korkulduğu için ikramda bulunulacak. Görünüşte dost fakat esasında düşman sayısı artacak, sözler hep yalan ve birbirine muhalif olacak, amir ve memur çok, doğru iş yapan az olacak”.

*Hainlere emin, emin olanlara hain denilecek”

Emin kişi doğruları söylediğinden ve el-pençe eğilmediğinden hainlik damgası yiyecek. Hain ama menfaatleri gereği el-pençe divan duranlar, çıkarları olanlar, yalakalık yapanlar basiretleri kilitleyip emin ve güvenilir olacak.

İşte dikkat çekmek istediğimiz konu da bu…

Yalnız, mal mevki ve makamları olup, yalansız, riyasız ve dürüst kişiliklerinden ödün vermeyen, hak, hukuka riayet edip, mütevazılıği ve alçak gönüllükleri ile anılan şahısları yukarıdaki sözlerden tenzih ederiz.

Birde iade itibarın verilmesi gerekenler var.

Güzel ahlakı ve emin kişilikleriyle güvenilir, doğru sözlü ama fakir olanlar. Rızkı az olup, karnını zor doyuran dünyalığı, şanı şöhreti olmayan, bundan dolayı hürmet görmeyip, itibar edilmeyen, yalnız Allah ile arası iyi olan, Rabbi onu sevdiği ve değer verdiği için sevilmeyi ve hürmeti hak eden nice Allah’ın Salih kullarını da hatırlatmak isterim.

Bu konuya dikkat çeken bir Hadis-i Şerifte:

“Nice saçı başı dağınık, kapı kapı kovulan ve asla önemsenmeyen kimse vardır ki, (herhangi bir hususla ilgili) Allah’a yemin etse, Allah onu yemininde yalancı çıkarmaz.”

Dolayısıyla bu Hadis-i Şerif fakirin dış görünüşünün altında Allah katında değerli bir kalbin bulunduğu da bizlere hatırlatılır.

Nice fakir müminin sofrası zenginin sofrasından daha zengindir. Fakir müminin sade evi, zenginin gösterişli evinden daha huzurludur ve cennete ilk girenlerde onlardır.

Peygamberimiz bir hadislerinde şöyle buyurmuştur:

 “Fakirleri arayınız, onları görüp gözetiniz. Zira siz ancak fakirler sayesinde yardım görüyor ve rızıklandırılıyorsunuz.”

Sahabeden Ebû Zer, Peygamberimiz (s.a.v) kendisine tavsiyelerini anlatırken, bunlardan birinin, yoksulları sevip onlara yakın olmak olduğunu söylemiştir. Günümüz de ise bizler Fakirleri değil zenginleri sevip, yakınlık gösteriyoruz. Yani adil davranmıyoruz.
Allah Resulü (s.a.v) zengin, fakir ayrımı yapmazdı. 
O’nun nazarında zengin-fakir, büyük-küçük, herkes eşitti.

Rabbim bizi peygamberimizin ahlakı ile ahlaklananlardan eylesin.(Âmin)

Selam ve dua ile…