Dövülen, aldatılan, ihmal edilen memleketim

Urfa bahtsız!

Maalesef!

Acıyorum, yüreğim burkuluyor!

Ah Urfam!

Dövülen, aldatılan, ihmal edilen memleketim... 

Sen ki, Dünyaya medeniyet yaymış, evliya, enbiya, peygamberler şehri, has yiğitler diyarısın. 

Bir şehir bu kadar mı çarpık hale getirilir, kültürü bu kadar mı yozlaştırılır? 

Tarihi dokusu bu denli mi tahrip edilir bir şehrin? 

Yazık!

Eski halin çok daha güzeldi. Tarihi yapıların, mekanların, bağların, bahçelerin, derelerin. 

Sana özgü yaşamlar!

Modern yaşam tutkusuna, rant tuzağına kapılmış, köklerine ihanet etme yarışına girmiş haramzadelerin talanına uğramış gibisin şimdi. 

Çarpık yapılar sarmış; sakil bir hal almışsın Urfam!

Özlem’in büyüyor içimde. Gözlerim puslanıyor. Göğsüm daralıyor. Ben seninle şad olurdum.

Sen ise gün be gün kayboluyorsun. 

Yabancılaşıyorsun. 

Zaman içinde ne hale getirdiler seni Urfam!

Fıstık ve Zeytin ağaçlarıyla dolu Alman Bağlarına,

Akan dereleri, Fıstık ve Nar bahçeleri ile türkülere konu destan Karaköprü’ne ne oldu?

Çiğköfteye, lahmacuna lezzet katan sebze ve yeşillik ambarı Paşabağı, Konuklu,

Cavsak Deresi,

Fıstık, Zeytin, meyve bahçelerinden geçilmez Açıksu, Maşuk ne oldu?

Fıstık ve Zeytin ağaçlarıyla gür bahçeli taş evlerin olduğu Yenişehir, Esentepe ne oldu?

İç açan o güzelim yerlerin çarpık beton yığınına dönüştü.

Ulu Camii’nin müştemilatı!

Kalbine hançer sapladılar.

Tarihi lahit taş yapıları yıktılar. Ucube 12 Eylül Caddesini açmak bahanesiyle.

Modernliğin, gelişmişliğin simgesiymiş gibi, eğreti köprülü kavşak ve dalgeçlerle yollarını ucubeye dönüştürdüler.

Hiçbir şehirde gecekondu kalmazken, Süleymaniye, Haleplibahçe, Akabe, Devteşti, Yenice,… çepeçevre gecekondu şehrine döndün.

Yazık sana Urfam!

Seni anlamlı kılan, seni farklı kılan, seni cazibe merkezi haline getiren her ne varsa, sahip çıkmak, korumak yerine tahrip ettiler.

Sana özgü değerlerin elden kayıp gidiyor.

Senin sahip çıkmadıklarına başkaları sahip çıkıyor.

Hiçbir alanda esamen okunmuyor.

Engin kültürün esin vermez olmuş. Bağrından Şairler, müzisyenler, ressamlar çıkmaz olmuş.

İlim, irfan meclislerin kaybolmuş.

Medreselerin, Camilerin bomboş kalmış.

Umarım olmaz!

Ama bir gün Filistin’in durumuna düşebilirsin!

Üzgünüm, hal böyle!

Ancak böyle gitmemeli.

Toplumların da coğrafyaların da mevsimler gibi baharı ve hazanı var.

Onbinlerce yıllık geçmişi olan kadim bir şehirsin. İnsanlık ve medeniyete dair getirdiğin birikim, geçmişin iyi ve kötü zamanlarındandır.

Bugün hazanı yaşıyorsan da yarının bahar olacaktır.

Öyle zengin bir potansiyele sahipsin ki, Allah her şeyi vermiş.

Toprak, Su, Hava, Güneş, Nüfus...

Bu nimetler akıl ve enerjiyle buluştuğunda şanına yakışır bir habitat’ı oluşturabilir; inanç, kültür, sanat ve ticaret merkezi; Dünya Kenti olabilirsin.

Buna değerlerine; özüne, kimliğine sahip çıkıp, koruyarak ve ihya ederek başlayabilirsin.

Küllerinden yeniden doğmalısın.

Hayal kırıklıkları yerini umuda, yaşama sevincine bıraksın.

Bağrında yaşayan insanlar övünç yaşasın.

Gururla Ben Urfalıyım desin…