3 büyük düşman

Muhterem Kardeşlerim…

İnsanoğlu’nun 3 büyük düşmanı vardır. Bu düşmanlarının oyununa gelip onlara göre hareket ederse dünya ve ahiret saadetini kaybeder, dostlarını kaybeder.

Efendim;

Hikmet ehli zatlar buyuruyor ki:

Dünyada Allahü Teâlâ’nın bir kuluna verdiği en büyük nimet imandır yani Müslüman olmaktır. İman, dünyada huzur ve saadet, ahirette Cennet ve Cemalullah demektir. Kimde bu nimet varsa, o seçilmiş kul demektir; çünkü imanı bizzat Allahü Teâlâ verir. Bir nimet ne kadar büyükse, ne kadar kıymetliyse, onun düşmanları da o kadar çok ve tehlikeli olur.

İmanın en büyük düşmanı 3’tür;

Birincisişeytandır. Aldatması zayıftır; ama şeytan, şeytanlığından vazgeçmez. Kendisi gibi, insanların da Cehenneme gitmesini ister. Kalbe giremez; ama kalbe vesvese verir. Bazı tuzakları vardır. Bilhassa servet ve şöhret, en başta gelen tuzaklarıdır. İnsanların da en çok peşinde koştukları şey, servet ve şöhrettir. Onun için çok dikkat etmeli. Servet ve şöhret sahibi olacağım diye, şeytanın tuzağına düşmemeli.

İblis ve avaneleri şeytanlar, cin sınıfından ve İblis’in soyundandır. İblis çok âlim idi. Âdem aleyhisselama karşı secde etmesi emredilince, kibirlenip, secde etmedi. Daha önce meleklerin hocasıyken, sonra ebedi olarak lanetlendi ve şeytanların reisi oldu.

Hadis-i Şeriflerde buyuruldu ki:

“Öfke şeytandandır. Şeytan ateşten yaratıldı. Ateş suyla söner. Öfkelenen abdest alsın!” [Nesai]

“Öfkelenen otursun, otururken öfkelenen de yatsın.” [Ebu-ş-şeyh]

“Aksırmak Rahmandan, esnemek şeytandandır.” [Tirmizi]

“Kuvvetli aksırmak da şeytandandır.” [İbni Sünni]

“Namazda esnemek şeytandandır.” [Buhari]

“Acele şeytandan, teenni Rahmandandır.” [Tirmizi] (Teenni, temkinli, ihtiyatlı olmaktır.)

“Şu 5 şey hariç, acele şeytandandır. Kızını evlendirmek, borcunu ödemek, cenaze işlerini çabuk yapmak, misafiri doyurmak, günaha hemen tevbe etmek.” [İ. Ahlakı]

İkincisiinsanın kendi nefsidir. Nefs Allah’ın düşmanıdır. Allahü Teâlâ kendisine bir düşman yaratmış, onu da insanların içine koymuştur. Nefsin amacı insanı kâfir yapmaktır. Şeytan inatçı değildir; ama nefs çok inatçıdır. Son hedefi insanı kâfir yapmaktır. Bunun için de, hedefine ulaşana kadar uğraşır. Çok dikkat etmek gerekir.

Nefs kelimesi, yirmiyi aşkın anlamda kullanılmaktadır. Ruh, can, kan, benlik, iç, kalb, büyüklük, yücelik, irade gibi. Fakat daha çok 2 anlamı vardır:

Biri; bir şeyin özü, kendisi, kişi. Mesela, Kur'an-ı Kerimde, “Her nefs, ölümü tadıcıdır” buyuruluyor.

Diğeri de; dine uymayan isteklerin kaynağı olarak kullanılır. Buna nefs-i emmare de denir. Bu nefs, Allahü Teâlâ’nın düşmanıdır. Mesela Hadis-i Kudside; “Nefsine düşmanlık et, çünkü o benim düşmanımdır” buyurulmuştur.

Üçüncüsükötü arkadaştır. Bu çok tehlikelidir. Dünyada rezil eder, ahirette ise Cehenneme götürür. İnsanın imanını öyle çalar ki, o şahsın ruhu bile duymaz. Kitap, gazete, dergi, TV, internet gibi yayınların bozuk olanları da kötü arkadaştır.

Kötü arkadaş, engerek yılanından daha kötü, daha zararlıdır. Yılan insanı sokar, candan eder; kötü arkadaş, dinden imandan eder. Bir sepet üzümde bir tane çürük olsa, hepsini bozar. O kadar sağlam üzüm, o bir tane çürüğü düzeltemez. Herkes, kötülük deposu olan bir nefs taşır. İyilik zor, kötülük tez bulaşır. Nefs kötü olduğu için, kötülük çabuk yayılır. Her fırsatta iyilerle beraber olmaya, kötülerden uzak durmaya çalışmalıdır.

Ölü veya diri Müslüman’dan feyz, kâfirden ise zulmet yayılır. Bu sebepten dolayı, İslamiyet’in başlangıcında kabir ziyareti yasaktı; çünkü o zaman ölmüş akrabalar kâfirdi. Kâfire ise feyz gitmez. Kabir ziyaretine giden Eshab-ı kiram feyz kaynağıydı; fakat onlardan kâfirlere feyz gitmiyordu; kâfirlerden de zulmet geliyordu. Gidenlerin kalbi kararıyordu. Onun için Peygamber efendimiz, önceleri kabir ziyaretini yasakladı. Bu sebepten, bir gayrimüslimin kabrine gidersek, biz zararlı çıkarız. Hâlbuki bir müminin kabrine gidince, ondan bize feyz gelir veya karşılıklı bir alışveriş olur. Onun için bid’at ehlinden ve kâfirden insana, ancak zarar gelir. Bizden ona fayda gitmez; ama dost olursak biz kaybederiz. Teberri olmazsa tevelli olmaz, uzaklaşmadıkça kavuşulmaz. Yani kötülerden uzaklaşmazsak dosta kavuşamayız, dostlarla birlikte olamayız. Eshab-ı Kehf’in köpeği Kıtmir, iyilerle beraber olduğu için Cennete girecek. O halde kim olduğumuza değil, kimlerle olduğumuza bakmalıyız.

Allahü Teâlâ ümmeti Muhammed’i kötü arkadaşlardan, şeytan ve nefsi emmaremiz şerrinden muhafaza eylesin. (Amin)