Ey şehirlerin piri, ne oldu sana böyle
Sinesini döverek, bağrı yanıklar ağlar.
Anzılhada yükselen türküler nerede, söyle
Küstürdük kendimize şimdi âşıklar ağlar.
Ne dergâhta kudüm var, ne Haleplide neşe
Kül elenmiş yüzüne, kara bağlar her köşe
Hani gül açtırmıştın, hani suydun ateşe
İbrahim el çekince gölde balıklar ağlar.
Kara günden geçeriz felaket küme küme
Şaşırdık ağlayalım bu acı günde kime
Dereler coşup aktı, damlar çöktü üstüme
Harabeler yığınla, bir de balçıklar ağlar.
İş bilmeze iş verip sonumuzu bekledik
İpe hayaller dizip, günü güne ekledik
Yan gelip uyumayı çalışmayla denkledik
‘Uyan’ diyene kızan kaşı çatıklar ağlar.
Bugün gördüklerimiz ancak hayal ve düştü
Seni bu kadar mazlum tarihte kim görmüştü
Ehl-i irfan kalmadı işler ayağa düştü
Cahil eline düştün şimdi sıddıklar ağlar
Bekir Urfalı
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.