İkiyüzlü kişiler…

İnsanların madenler gibi olduğunu görürsünüz. İnsanların kötülerinin berikine karşı bu yüzü ile ötekine karşıda başka bir yüzle çıkan ikiyüzlüler olduğunu görürsünüz.

                                  (Buhari ve Müslim)

Çoğumuz hakiki, dürüst ve sadık dostlarımızın yanında görünüşte dost ama aslı dost olmayan ikiyüzlü, yalancı ve ne hain insanlara da dost diye itibar ederiz. Bu tür insanlar öyle yalakalık ve öyle dalkavukluk yaparlar ki ta ki kişiye arkalarını dönene kadar. Ondan sonrasını demeyin gitsin. Eğer hesabını geldi mi o kişiden iyisi yok. Fakat hesabına gelmedi mi ondan da kötüsü yok. İyi kişi iyi olduğundan dolayı iyi değildir. Menfaatlere cevap verdiği sürece iyidir. Menfaati ters mi çakıştı vah o kişinin haline vah. Doğruları söylese bile yalancıdır. Haklı olsa bile haksızdır. Yerli yersiz hem kötülenir hem eleştirilir ta ki yüz yüze gelene kadar. O kişiyle yüz yüze mi gelindi, dizilir medhü senalar kurban hayran diye. Kişi arkasından kuyusunu kazan bu ikiyüzlünün güzel sözlerine kapılıp kanar.

Maalesef çoğu insanlar da görünen karakter boyuttur bu. Kişinin, kişiden kişiye değiştiği bir maske çeşididir, ikiyüzlülük. Birde kişinin benliğini kapladı mı ikiyüzlülük karakter olup çıkar. Bundan dolayıdır ki insanların çoğu olduğu gibi görünmez. Ve göründüğü gibi de olmaz. İşte bu ikiyüzlülük günümüzde çoğu insanın marazi bir hastalığıdır.

Dikkatinizi çekerim fiziksel bir hastalık demiyorum.

Zihinsel ve ruhsal bir hastalıktan bahsediyorum. Çünkü bir insan fiziksel bir rahatsızlığını bildiği takdirde kendisini hasta olarak nitelendirir ve ona göre bir tedavi izler. Ama bu tür kişiler kendilerini hasta olarak görmedikleri için zihinsel ve ruhsal problemlerine karşı tarafa yükler. Her şeyi art niyetle algılandığından hep eleştiri hep kınama dolu sözleri kullanır. Urfa deyimiyle bu kişilere hasut ta deriz. Felak süresinde de bu böyle geçmez mi?

“Haset ettiği zaman hasetçinin şerrinden Allah’a sığınırım”

Ama ikiyüzlülük yüzüne farklı arkasından farklı davranandır.

İkiyüzlü kişi, kişinin arkasından kıskanç, hasut davranır. Konuşmalarında eleştiri kınama kıskançlık vardır. Yüz yüze geldiğinde de dostmuş gibi bir imaj sergiler.

O kişi de dışta verilen bu güvenden dolayı karşısındaki insana güvenir. Dostmuş gibi içten ve samimi olan bu kişi sadık bir görünüşle karşısındakini aldatır. Böyle yaparak da karşısındaki insanın güvenini de kazanır. Bu kişide dost diye itimat ettiği bu kişiye sırlarını açar ve özelini saklama gereği hissetmez. İşinden, yediğinden, içtiğinden her şeyinden haberdar eder. Zaman içinde bu kişi vakıf olduğu bu sırları güzel bir şekilde deşifre etmeye başlar. Ve öyle ayağına vurur ve öyle vurur ki en başlı başına düşmanı o olur gider. En kötüsü kişinin yüzüne karşı hep iyi hep iyidir. Ola ki eleştirdiği kişinin kulağına sözlerimi gitti? Hepsini reddeder ve nefsi müdafaaya geçer.

“Ben senin en iyi dostunum. Ben hiç bunu senin için dermiyim? Hiç böyle bir şey yapar mıyım? Sende bunlara inandın demek öyle mi? Nasıl benden böyle bir şey beklersin. Bizi sevmeyenler aramızı açmaya çalışıyorlar. Sakın oyuna gelmeyelim der.” İkiyüzlülüğün gereğini yapar.

Ne yazıktır ki, hepimizin çevresinde oturup kalktığımız bu tür insanlar muhakkak vardır. Oysa ne kadar da tehlikelidir bu insanlar.

Müminin vasfıyla da ne kadar çatışır bu vasıflar ve ne kadar da terstir bir mümin için bu davranış. Çünkü mümin hatayı kişinin yüzüne söyler, iyiliği emreder, kötülükten de men eder.

Kısaca:(Emri bil maruf, nehyi anil münker)yapar. Arkadan iş çevirmez. Çünkü:

“Mümin elinden ve dilinden emin olunan kişidir.”

İkiyüzlü değildir.

(Rabbim bizleri elinden ve dilinden emin olan kişilerden eylesin. İkiyüzlüleri de hem bizlerden uzak, hem de ıslah eylesin.

Rabbim ikiyüzlü ve haset kar insanların şerrinden de sana sığınırız.( Âmin)

Selam ve dua ile…