Günümüzde evlerinde kedi, köpek besleyen, ama yaşlanan annelerini huzurevine gönderen bir toplum haline mi geldik?

Ne oldu da aile bağları bu kadar zayıfladı?

İnsanı düşündüren ve içimizi burkan bu tablo, toplumsal değerlerimizin nasıl değiştiğinin acı bir göstergesi değil mi?

Eskiden evlerimizde büyüklerimizle yaşar, onların hayat tecrübelerinden faydalanırdık. Annelerimiz, babaannelerimiz ailenin temel direğiydi. Fakat günümüzde, anne ve babalarımızı “daha rahat eder” diyerek huzurevine gönderme fikri giderek yaygınlaşıyor. Bunun sonucunda, anne olmak, yaşlılığa varana kadar sorumluluk yüklenmek, giderek daha zor ve yalnız bir hale geliyor.

Belki de bu yüzden kadınlar artık az çocuk sahibi olmayı tercih ediyor. Toplumsal değişimlerin etkisiyle büyüyen bireyler, kendilerini yalnızlaştıran ve köklü bağlarını koparan bir kültür içinde büyüyorlar. Evcil hayvanlar elbette birer dost, ama insan ilişkilerinin yerini tutması mümkün mü? Aile sıcaklığını, evin içinde yaşlı bir anne veya baba ile paylaşmanın anlamını sorgulamak zorundayız.

Toplum olarak değerlerimizi yeniden gözden geçirme vakti gelmedi mi?