Bir ülkede; hele hele yaşayanların çoğu Müslümansa, yoksulluk her tarafta varlığını sürdürüyor, insanlar hala çöp bidonların ‘da yiyecek arayışlarına müdavim olmaya mecbur bırakılıyorsa, o ülkede aristokratların dönüp kendilerine bir bakmaları gerekmez mi? Oysaki İslam dini; yoksula yardım edin, açları doyurun, yetimleri sevindirin der.

Emeviler zamanında, Halife Ömer bin Abdülaziz; Kur'an'da yardımlarla ilgili tüm ayet ve sureleri yasallaştırıp yürürlüğe koyunca; ülke zenginlikte altın bir çağ yaşar. Öyle ki, kimse zekât verecek adam bulamazmış.

Kur'an'da sürekli iki dünya ve arasındakilerin sahibi benim demiyor mu yüce Allah? Çünkü o Lehul mülk ‘tür. Yani mülkün mutlak sahibi...

Keremi'ne Mazhar kıldığı insanoğluna; önceden dayatıp döşettiği dünyada, beraber dostça bir yaşam sürdürmelerini buyurmuyor mu? Mal, mülk, ;dost eş, kabir kapısına kadardır, sonrası kocaman bir yalnızlık. İşte İslam kardeşliği budur. Yoksulu gözetip, ona yardım etmektir.

 Misafiri olduğumuz bu dünyada; her canlıyı Tabiat denilen Rahmet sofrasında, sayısız çeşitte nimetle rızıklandıran Yüce Rabbimiz; elbette insanı verdikleriyle sınava tutacaktır, ne mutlu, o sınavda başarılı olanlara. Bazılarınızı diğerlerinden üstün kıldım der yüce Allah. Yani zenginlik verdim ki; diğer kesimle bir paylaşım içine girip takvada bir üstünlük elde edebilsin. Yoksa üstünlük zenginlikte değildir.