Kısa ve öz paradan daha değerli bilgileri derledim.

Yahudiler ticareti sermayenin gücüyle yapar, her zaman yedek akçeleri vardır. Müslümanlarda ise tüm sermaye ticarethaneye, şirkete ya da lüks araçlara yatırılır.

Yahudiler, kuşaklar boyu aynı işi yapar, ailelerinin bilgi birikimini korur ve aktarır. Babası eczacı olan bir Yahudi’nin dedesi ve torunları da genelde eczacıdır. Müslümanlarda ise babadan oğula geçen iş nadirdir, evlat babasını beğenmez. Bu yüzden Müslüman ailelerinde ticari bilgi birikimi oluşmaz ya da nesiller arasında aktarılmaz.

Yahudiler kazançlarını gösterişsiz yaşar, 10 liralık sermaye ile 1 liralık hayat sürerler. Müslümanlar ise serveti gösteriş için kazanır, 10 liraları varsa 100 liralık yaşamayı severler. Gösterişte kullanılmayan serveti “lüzumsuz” görürler.

Yahudiler, mal satarken kazancı görür görmez malla vedalaşır, duygusal bağ kurmazlar. Müslümanlar ise mallarına aşık olur, satmamak için direnirler. Sattıkları mala pişman olur ve yıllar sonra bile konuşurlar. Asıl önemli olan, elde edilen parayı nasıl değerlendirdiğinizdir.

Yahudiler, çocuklarını başka Yahudi ailelerin iş yerlerinde çalıştırarak farklı ticaret kültürlerini öğrenmelerini sağlar. Müslümlarda ise çocuklar babalarının iş yerlerinde “prens” ya da “prenses” gibi büyür.

Yahudiler, dünyayı gezip yenilikleri takip eder, gelişmemiş ülkelere yeni ürünler getirerek para kazanır. Müslümanlar ise hep zamanı yoktur ve aynı yolda yürümeye devam ederler.

Yahudiler, iş yaptıkları insanları kalkındırmanın kendi kazançlarını artıracağına inanır. Müslümanlar ise iş yaptıkları insanları rakip görür, onların zarar etmesinden keyif alır.

Yahudilerde dayanışma kültürü vardır. İş yaparken birbirleriyle dayanışma içindedirler. Birbirlerine el verirler. Ticarette birlik ve beraberlik içinde hareket ederler.

Müslümanlarda ise dayanışma yerine savaş vardır. Birbirlerinin kuyusunu kazmaya meraklıdırlar. Hasetle hareket ederler. Başarana çamur atarlar. Başarlı insanların kafa üstü çakılması için, elinden geleni yapıyorlar.