Dünyada dost arıyorsan,

Rabbini bul.

Rabbini bil.

Rabbine kul ol.

“O” öyle bir dost ki,

Dünya ve ahiret menzilinde “O” var.

Çıkacağın ölüm yolculuğun da, herkesten ayrılırken kavuşacağın “O” var.

Düşün!

Koca bir ömrü ne yolda tükettin?

Ne için çalıştın? Ne için çabaladın?

Şeytanın adımlarını mı takip ettin yoksa...

Dünya hayatı meşgaleleri uğruna

Allah Azimüşşanın emir ve yasaklarını mı çiğnedin?

Amel ve emellerinde Allah Azimüşşanı mı unuttun?

O zaman ölümden sonra elem var.

Menzilin sonunda gözlerin dehşete düşeceği gün var, azap var.

Ey Nefsim!

Nesin, kimsin ne için yaratıldın?

Bu ömür senin mi sandın?

Ömrünü, zamanını, gençliğini, malını bozuk para gibi hoyratça mı harcadın.

Unutma!

Hesap var.

Ölüm var.

Azrail (a.s) listesinde adın var.

Gün gelecek ilk sırada olacaksın,

Melekül mevt başında,

Bedenin aciz, sözlerin mecalsiz

Yakarışlar faydasız, ağlamalar anlamsız ve o gün ağıtlar sadece senin için yakıldığın da, yiten canınla imtihan hakikatini yakinen idrak edeceksin.

Ey nefsim!

Aciz bedenin toprağa, ruh da âlemi ervaha giderken, dünya da Rabbini yoldaş edinmişsen ne mutlu sana; ölümün o zaman düğünün ve kurtuluşun olacak.

Ey Nefsim!

Unutma ki ölmemek ve dünyada ebedî kalmak elimizde değildir, her an ölümü beklemek ve onun için gerekli hazırlığı yapmak vazifemizdir.

Unutma ki;

“Biz Allah için yaratılmışız ve yine O’na döndürüleceğiz. ”

Selam ve dua ile...