Gök kubbe de asrısaadetti arzu ettiğim,

Umutlarım, hayallerim ruhumun esaretin de kaldı.

Boynum bükük, hüznüm ise omuzumda bir yük,

Sultanımdan yüreğime sabret diyen ferman kaldı.

Anlamlar bile anlamını yitirirken,

Her şey anlamsız şimdi...

Anlamını bulduğum, yanında anlam kazandığım

 “Elhamdulillahirrabbilalemin “

“Hamd Âlemlerin Rabbi olan Allah “kaldı.

Isıtmıyor yüreğimi şimdiki dostluklar,

Cezbetmiyor artık, beni kalabalıklar,

Kalbimin beytin de, beytin tek sahibi,

 “Errahmanirrahiym”

“Rahman ve Rahim olan Rabbim” kaldı.

Bu gönül sahibine meftunken

Anlaşılmak gibi bir kaygım yok,

Kaygılarımı yitirdiğim,

Yiterken varlığında dirildiğim

“Maliki yevmiddin “

“Din gününün Maliki olan Sahibim” kaldı.

Kimseyle dertleşmeye mecalim yok,

Dert anlatacak takatim de yok,

Muhtaçlığım Rabbimedir.

Dileklerimi ve şikâyetlerimi arz ettiğim,

”İyyake nağbüdü ve iyyake nestein”

“Yalnız sana ibadet eder ve yalnız senden yardım dilerim” dediğim Rahmanım kaldı.

Üzgün değilim, kırgın değilim, küs hiç değilim,

Nefsimi tezkiye edip teslimiyet yularıyla huzuruna getirdiğim,

“ihdinas sıratel müstekiym”

“Bizi doğru yoluna ilet” dediğim

El-Hadi olan Rabbim kaldı.

Dünya küçüldü gözümde,

İnzivam dünyam şimdi,

Yalnızlığımı varlığıyla cennete çeviren  “Sıratelleziyne enamte aleyhim”

“Kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet ”dediğim Rabbim kaldı.

Herşey boş, dinmiyor ruhumun Efkan’ı,

Huzurunda huzur bulduğum,

Ve azabından affına sığındığım,

 ”Gayrıl mağdubi aleyhim veladdallin “

“Gazaba uğrayanların ve sapkınlarınkine değil” diye sığındığım, Rabbim kaldı.

Hiç bir şey gönlümü teselli etmiyor, yaralarımı sarmıyor,

Anladım ki, gönlümün tabibi,

Yaralarıma merhem, “Birr” Rabbim kaldı.

Gök ehli, Yer ehli duysun ki,

Her şey senin, ben seninim!

Sana mülkünde uğruna şerefle feda edeceğim, naçiz bir canım kaldı.