Yamaç paraşütü aslında bir paraşüt falan değil, paraşüt gibi açılmıyor. Bu modern zaman aracının kanatlarıyla düşmüyorsun, kanatlıyken yüksek bir yerden atlıyorsun. Türkiye’de yüksek yer çok ama yamaç paraşütü için en elverişli olanlardan biri Fethiye Babadağ’da.

Yolumuz buraya düştü; şaştık kaldık.
Babadağ’da teleferikle zirveye çıkarken, yanımda Bodrum’dan gelen yamaç paraşütçüsü bir diş hekimi vardı. Tek başına atlayış yapan bröve sahibi genç bir sporcuydu. Hafta sonları malzemeleriyle buraya geliyor, iki günde dört atlayış yapıyormuş. “Babadağ nasıl bir yer?” Diye soruyorum. Hiç duraksamadan; “Dünyanın en iyi atlama pistleri burada” diyor.

Ülkemizde 90’lı yıllardan sonra görülmeye başlanan yamaç paraşütçüleri Babadağ’a arazi araçlarıyla gidebildikleri yere kadar çıkıyor, orada da katırlara binip dağ yamacına ulaşıyorlarmış. Atlama yerinde pek çok kaza olmuş. Yaralananlar hatta hayatını kaybedenler bile var.
Şimdi Babadağ’da bir teleferik sistemi bulunuyor.
Buranın yapımı dört yıl sürmüş ve 30 milyon Euro harcanmış. Yapan bir Türk firması; işte çılgın proje böyle olur diyorum.

Yamaç paraşütçüleri zirveye çıkıp atlıyorlar da atlamayanları da yukarıda eşsiz bir Ölü Deniz manzarası bekliyor. Tesislerde 1700 metre ve 1800 metredeki kalkış pistleri var. 1965 metrelik zirvesine de telesiyejle ulaşabiliyor. Yamaç paraşütü pahalı bir spor. Açıkça söyleyeyim, parası olan yapar. Buraya geçtiğimiz yıl gelen yabancı atlayıcıların sayısı beş bin sporcuyu geçti. Dağa inmesi, çıkması, konaklaması hepsi para. Böyle olunca zengin turisti Babadağ’a çekiyorsunuz.