Jiyan

—Elbette sarı gelin, zaten benim meramım o dur ki, başımıza geleceklerden haberdar olasın,

Velâkin durumumuz vahimdir… zordur…zor bir karar vereceğiz…     

 Zalimlerle mi olacağız ya da atalardan belidir kardeş dediğimiz dejiklerle mi? olacağız

Nayra merek duygularına, korku ve endişeli duyguları, katarak  bir anda kanın donduğunu his edercesine jiyana…

Nayra

—yoksa yine başkaların bahsettiği ve bizimde iftira diye kabul edip inanmadığımız ölmemize kızıl padişah efendilerden ferman mı var… Öyle ise Aman tanrım…Yaşatmazlar!

Jiyan bu gibi konuşmaların gayri Müslimlerin arasında propaganda olduğunu…Ve bunlara hep inanmadığından şiddetle nayranın sesini kesme adına biraz ses tonunu yükselterek.

Jiyan.   

—bu gibi söylemleri bu evde yasak etmiştim bu toprağa ihanet edenlerin ya da edecek olanların savsatmasıdır, inanma! Yok, yok sarıçiçeğim,  daha kötü

Nayra

—ne, ne ondan kötüsü daha ne? De ben kurban de!

Jiyan

—Yavaş, nayra yavaş nshan komşular duymasın sesiz konuş telaşa, verme!

Nayra

—Peki! Telaşa vermeyeceğim… deeee!

Anlamıştı sanki, konu nshan olduğu ama nshanla ilgili kötü ne olabilirdi.  Sonuçta tek evladı ve tek zürriyeti idi,daha fazla merak,edemeyecekti..

Nayra.

—Di, ha de anlat.

Jiyan

—Hanım, peki, anlatacağım, ama velveleye verme, tamam! Üzülmede olur mu sarı çiçeğim

Nayra

—Ya… Tamam. Ne olut güven bana.

Jiyan

—Geçen hafta, Siverek yüksek yol mevkisinde yani karaca dağ, tarafında… 

Dejik inananlar yaklaşık yirmi kişiymiş türbe ziyaretine giderken, tamamını öldürmüşler acımadan kadın çocuk yaşlı genç erkekleri öldürmüşler, Dejiklerin tamamını öldürmüşler!

Nayra

—Tanrı günahlarını af etsin, bunlar hırsız  eşkıyalardır, nshanla bizimle ne alaka. bize ne Bizim suçumuz ne her zaman duyarız! Bize ne?

 Jiyan

—Sabredesin sarı gelin… Hayır, bunlar eşkıya oldukları muhakkak ama velâkin, bunların eşkıyalıkları, bir başka, bunlar ermeni, komitacılar Ruslara Frenklere inanan birkaç çapulcu!

Nayra

—Vah, vah Allah belalarını versin, Ermeniler hırsızlığa mı başlamış, vay, vay, vay

Jiyan.

—Keşke. Hırsız olsalar kardeşçe yaşadığımız bu ülkeyi bölmeye çalışırlar bu nedenle…       

Birlik olur bunlar, toprak ister ve o yüzden katil olurlar…

Nayra.

—Niye ki… Aha biz bize yaşıyoruz burada herkes var Kürt Türk ermeni    nereden çıktı bu fikirler bu nefret niye  ,kimedir ki bir zülüm  

Jiyan.

—Niye bunu yaparlar bende bilmem ama içlerinde, Nshan da varmış,  Bedir ağa bu nedenle gelmiş. Hem de sağlam delilerle!

Nayra

—Aman Allah im… bu bir felaket olmaz, bu insanlar bize kapılarını açtı, Rus, zulmünden, kaçan atalarımız Osmanlıya sığındı, İncil üzerine yemin içerim ki, Bu kahpeliktir, hakkı mı helal etmem, tek evlat, a olsa bağrıma taş basar askerlere kendi elimle teslim ederim, nshanı

Nasıl görmüşler, ne bilirler, delileri nedir ki

jiyan

—Karacurun (Hilvan)  yaşayan, bizim! kero oğlu mılla denen asker görmüş kaçarken,      tütün tabakasını düşürmüş, hani babamın yadigârı gümüş tabaka işte onu, mılla yerden kaldırmış nerde olsa tanırım, kesin nshan onlarla biz ne yapacağız, sarı gelin… Biz şimdi nerde olacağız. Sarı gelin nerdeeeee neredeeeee!

Nayra.

---vay zalim demek bizi de kandırıyormuş haftada iki üç gün av giderdi mesele buymuş peki nasıl benim oğlum bu hala geldi… Biz ona ne yaptık, bu milletten ne ister, bu milletin bize zararı olmadı ki oy hav, var, oy başım babaaaaa oy başımmmmm

 Nayra dizlerine vuruyordu suratına vuruyordu şivan, (ağıt) yerine çevirmişti sevki yi,

Ağlıyordu, kader miydi bu şimdi! Ortada o kadar bilinmeyenler vardı ki..

Jiyan

—Sus kız sus kimse anlamasın, yalvarırım suuuuus… Köy halkı duyarsa yanlış olur nshanı anlarlarsa bizi infaz ederler cahil çoğunluktadır, kurban sus, sus

Nayra

—Oy ben sana kurban sus diyorsun ama biz ne ederiz, ne yaparız, ocağımız sönecek evimiz dağılacak, ne işimiz var isyanlarda kovulacak kapımız mı kaldı, bunlar her dayım türerler.

 Jiyanda nayrayla birlikte ağlıyorlardı, ama sesiz ama derinden    

  Ne yapabileceğini ağlayarak izah ediyordu… Mırra soğumuştu artık.

 Jiyan

—Yapacağım tek şey,.. Bir kusur bulmak ve oğlumuzu bu, ihanet girdabından… 

 Kimseye duyurmadan az hasarla kurtarmaktır, tektir yazıktır umuttur fidandır.

 Halen Alabildiğine, sesiz yapıyorlardı konuşmaların ağıtlarını bir boşluktalardı  ne yapacaklardı, bu doğmakta olan nefret fırtınasını nasıl önleyeceklerdi.

 Nedenler ve niçinler o kadar anlamsız geliyordu ki… Bu kâbusu muydu,     bir hafta zamanları vardı, Nasıl çözeceklerdi ki bedir ağa dışında köy halkı duysalar linç edebilirlerdi, belki…

 (Devam edecek)