Selam dostlar
Ey hat… Peygamberler diyarından şehitler diyarındayım…

Onurlu başım, ama kalbim kırık, yorgun umutlarım…

Yedi dağ, yedi tepe, yedi vadi…

Yetmiş yedi düvele meydan okumuş on beşler…

Seyit onbaşılar… İbrahim Naciler neler, neler, ne kınalı kuzular  

Hepsi toprağın bağrında Gelincik tarlalarında nöbetteler…

Hep bir ağızdan bağırıyorlardı… Halen!

ÇANAKKALE GEÇİLMEZ!

Duyuyordum bir arının kanadında, Anafartalar’da cönk bayır da

Bir kelebeğin kanadında,  bir bülbülün sesinde vatana sevdalı gül gibi…

Künyelerine baktım gözyaşımla gelincikleri sularken…

Bini Kürt’ü

Bini Çerkez…

Arap…

Laz…

Abaza…

Türk…

Hep bir hep tek renkti, gelincikler onurluydu başım…

Utandım Helen var içimizde Fransız…

Ermeni’si Yahudi’si bilmem hangi çağın zebanisi…

Kimi feto olmuş, kimi apo, sıkar olmuş fidanlarıma…

Yorulsa da umutlarım on iki bin asırdır, biz Türk’üz…

Bir adımız; her devre İbrahim’iz Biz… Kiminiz nemrut oluyorsa!

Evet, halileye belediye başkanımız…

Fevzi Demirkol’un ve ekibinin, kültürel belediye anlayışıyla…

Sevgi evini engellileri gazeteci üstatlarımı Çanakkale’ye götürmesi…

Kültürel bir devrimdi…

Siz asfalt onarabilirsiniz ama kaybolan nesilimi onaramazsınız…

İşte bu mantıkla biz bu işe bakıyoruz öyle ise…

Teşekkürler Fevzi Demirkol…

Teşekkürler halileye belediyesi…

Öylece manalı… Manalı eleştirmek iftira olur…

Çok evvel hatırlarım yabancı ekip gelirdi Urfa’ya…

İşte falan belediye falan valilik soluğanıyla gelirlerdi…

Gıpta ile bakardık…

Bu kez Çanakkale Şanlıurfalılara baktı bu mudur budur…

Bize göre kardeş, yoksa bir bahaneniz… sizce de bu mudur?

Az söyledik siz çok anlayın dost. Feraset sofranızdayız

Bize ister gül atın ister diken saplayın gülde bizim dikende…