Miladi takvime göre yeni bir yıla giriş yapmak üzereyiz. Her sene olduğu gibi bu yıl da dünyanın her tarafında 31 Aralık gecesi kutlamalar ile geçecektir. Bu kutlamalara ister noel denilsin ister yılbaşı denilsin kati suretle fark etmeyecektir. İster 26 Aralık’tan başlanılsın ister 6 Ocak’tan başlanılsın…

Bu kutlamalar Türk milletine mensup bir Müslüman’ı asla ilgilendirmemektedir. Filhakika bu gece adeta bir turnusol kâğıdı görevi görecektir ama bu defa asiti bazdan değil, Müslüman’ı sözde Müslüman’dan ayıracaktır. Bu gecenin bizim açımızdan tek sebebi budur. Gerek kültürümüzde gerekse de dini inancımızda böyle bir gece yoktur. Bu husus daha sonraları etkileşim ile milletimizde vukû bulmuştur.

Milletler arası kültür etkileşimi elbette vardır lakin bu etkileşimler ameli kültürü kapsayan etkileşimler olursa ciddi manada sorunlar oluşturmaktadır. “Bu ufak bir kutlama ne olacak ki?” Mantığı bizleri yıllardır zarara uğratmaktadır. Hiçbir etki bir kültüre külli manada zarar vermez lakin buradaki sirayet kangren olmuş bir parmağa benzer. Kangren, hangi parmakta ise önce o parmağı etkisi altına alır. Şayet önlem alınmazsa tüm parmaklara sirayet eder ve nihayetinde tüm eli etkisi altına alır. Hatta bununla da kalmaz zamanla tüm vücudu ele geçirir. İşte ameli kültür de aynı bu şekilde cereyan etmektedir. Yeni yıla girizgâh yapılırken kutlanılan bu gece yılın başı değil, yılanın başıdır.

Asırlardır süre gelen kültürümüzde asla yer almayan bir örfü, dinimizde asla yer almayıp zemmedilen bir örfü iştahlı bir şekilde kabullenip bağrına basanlar, ne de yanlış bir yoldadırlar. Zina oranlarının yüzde yüz arttığı, hiç tüketilmediği kadar alkol tüketildiği, kumarın diz boyu olduğu, sokaklara kusarak aziz toprakları kirleten berduşların ortalıkta fink attığı bir gece; insanlığa, çevreye ve geleceğimize zarardan başka ne verebilir?

Tüm bu saçmalıkları benimseyip geceden sabaha çılgınlar gibi eğlenen insanlar neyi arzulamaktadırlar? Bu insanlar özgürlük adı altında tepinirken, nefislerine köle olduklarını fark etmemektedirler. Yanı başımızda binlerce sivil, binlerce çocuk katledilirken, birçoğu mezara giremeyecek durumda bir kısmı da sekiz on parça ile mezara girerken, hangi vicdan ile hangi insanlık ile bu geceyi kutlayacaklar?

Büyük ikramiyenin kendisine çıkma ihtimalinin on milyonda bir olduğunu bilmesine rağmen cebindeki tüm parayla bilet alan insanlar nasıl olur da arif olarak geçinebilirler? Bir insanın bulunduğu gün içinde bile ölme ihtimali elli binde bir iken, bu insanlar sözde milli olan piyangodan nasıl medet ummaktadırlar?

Bu insanlar beklentilerini yeni yıldan değil da âlemlerin rabbi olan Allah’tan dilemeyi ne zaman akıl edecekler?
Terk edeceğimiz yıl içinde birçok insanın yakını vefat etmiştir. Belki de yeni yılda da yakınlarımızı kaybedeceği belki de bu yıl bizim son yılımız olacaktır. Bunların muhasebesini yapmak yerine eğlenceye teslim olmak gaflet uykusuna dalmaktır. Geçen yıl içerisinde hakkına girdiğimiz insanları düşünmek, yerine getirmediğimiz farzları düşünmek varken meydanlarda tepinmek hangi akla mantığa sığmaktadır. Tüm bu muhasebe işlerini yapmak yerine asırlarca bize imrenerek sinirden parmaklarını ısıran batıya benzemeye çalışmak; Bu ülke ve bu din için canını veren atalarımıza saygısızlıktan başka bir şey değildir. Bu geceyi sahiplenip kutlamak, dinimizi yayan İslam büyüklerimize saygısızlıktan başka bir şey değildir.

“Kim bir kavme benzemeye çalışırsa o da onlardandır.”((EbûDâvud, Libâs, 4/4031) Hadis-i Şerif’i, üzerinde çokça düşünülmesi gereken bir husustur.