Ne güzel şey aylar sonra seni görmek.

Üzüntüyü, acıyı ,bir mezara gömmek.

Sanki sesim seni arzular da durur.

Çağlayan nağmelerim, dudaklarımda kurur.

Sana atılan her adımım bir kıpırtı.

Kokunun esrarı duman duman başımda.

Beldelerin kollarıyla sarmış vücudumu.

Toprağın bir ruh olur karşımda.

Bakışların çehremde bir tarihin zaferi.

Yeni bir savaşa kuşanmış gözlerin.

Sular, ağaçlar, hepsi senin ordun.

Bir er benim, terk etmeyen bu şehri.

Sana uzak yollarım, sana yakın yollarım.

Dağların ardından, boynuna sarılmış kollarım.

Sensizlik içinde seninleyim her dem.

Rüzgâr sesini getirir, yağmur kokunu…

Her yağmurunda ıslattın bahtımı.

Sonra bir rüzgâr üfledin ruhundan.

Gönlüm kavruldu senin güneşinden.

Vuslatın kurutuverdi kan pıhtımı.

Sırık boylu iblisler dolaşır sokaklarında.

Kararmış yüzlerini örterler dilleriyle.

Büyülü kokunu, sırlanmış ruhunu,

Yok ederler sözleriyle.

Toprağımın üstünde yatan sensin

Tarihlere sığmamış atam sensin

Havam sen, suyum sen ve ekmeğim sen…

Gözlerimden özlem ile akan yaş sensin.

Eski çiçeklerin açsa da yeniden.

Kış gelse yeni baharlarına.

Kurusa gövdendeki dikenli otlar.

Bahçelerin dönse eski bostanlara.

AHMET FURKAN DEMİR