Pişmanlık yağmuru yağarsa bir gün

Belki başak verir gönül buğdayım

İçimin festivalinde ağıt var

Durmaz ateşi bu saatten sonra

Nağmeler çınlarken kalp hafızamda

Düşlerim süzülür dudaklarımdan

Hoyratlar yankılanır kulağımda

Duyulurken geçmişin çığlıkları

Ölülerin topraklaşması gibi

İnsanların insanı unutması

Duygular birer perdedir gözlere

Hakikatler ise  aklın görmesi

Göçersek bir gün şu ağaçlı yoldan

Bir rüzgar eser yapraklar hışırdar

Gecenin koynunda yağmurlu ve dar

Bitmesin istersin yürünen yollar

Ölü benden çürüyüverir birden

Yaşayan yaşananı unuturken

Umutsuz seferidir bekleyişim

Neyi beklediğini bilmiyorken

Kökünü salmış ebedi bir ağaç

Sonsuzluk rüyasını uyuturken

Bir kibritin parlayıp sönmesidir

Loştan insanlığa anlam yüklemek

Taşa, suya güven ve de toprağa

Güven olmaz şu nankör insanlığa

                 AHMET FURKAN DEMİR