Ne gündüzümüz kaldı ne gecemiz…

Komşuluğu unuttuk,edecek yok tek hecemiz.

Kardeş kardeşle görüşmez,hısım hısımla…

Sanki bir büyü yapılmış,üzerimize tılsımla.

Bir medeniyettik, İslamiyet’ten bu yana.

Batıya hayranlık, bizdeki kanayan yara.

Unuttuk: ceddi, örfü,  âdeti…

Batıda aradık,olmayan saadeti.

Tanımaz etmez ama çekiştirir milleti.

Başımıza sardılar dedikodu denen zilleti.

Men etmiş, İslam, Hüda, peygamber…

Bu işin sonudur, ateşten bir çember.

Ahlak,edep,tozlaştı bize kaldı düzenbazlık.

Modernlik,çağdaşlık,göz yalanı hokkabazlık.

Hâya bilmez, saygı bilmez laf eder dinimize.

Uzakta arama sakın, işte budur yobazlık.

Aç gözünü bir bak esrarengiz olan dünyaya.

Dün atlı olan yiğitler,bugün yolda kalmış yaya.

Nerede o eski insanların heybeti ve de kudreti?

Hamurumuz kurudu getirin, ıslatsın o eski maya.

Dünya,zaman içindeki meşgale.

Bakıyorum,uymuyor tasvirdeki eşgale.

Bir yalan,bir ihanet sarmış etrafını.

Dostluk unutulmuş,para artık tek gaile.

Sağ olanlar  sağ olmayanlardan sorsun.

Kaybettiği hakikati eski insanlarda bulsun.

Boy boy uzanmış mezarlarda yatıyorlar.

Kim bilir? Belki de dünyadan kaçıyorlar.