Her insan iradesinin dışında dünyaya gelir. büyüdükçe etrafını ana babasını, kardeşlerini akrabalarını dostlarını tanır. Evvela ona dili öğretilir. Büyüyünce bir dine mensup olduğunu anlamaya başlar. Çocukluk, gençlik derken hiç tanımadığı veya tanıdığı biriyle evlenir. Çocukları olur, mal mülk edinir..

Yavaş yavaş gücünü kaybeder, ihtiyarlık şafağı söker şakaklarında saçlarında.

Bir gün emri hak vaki olur. İradesinin dışında hayatı söner. Hemen nüfustan adını silerler, Tapudaki mallarını mirasçılar paylaşır hatta bazen cenazenin başında bile bazıları kavga eder. Helal haram kendisine kalmıştır .

Bir kefen giydirip dar bir mezara koyarlar. Yılanlar, akrepler, böcekler daha bilmem neler kabirde kendilerine bir ziyafet çekerler.

Mezarda kalan bir kuru kafa bir kaç parça kemik.Vücut topraktan geldi, çünkü bütün yedikleri de topraktan imal edilmişti ve geldiği yer olan yine toprağa döner.

Bu muhteşem hayat dünya da biterse bu büyük bir israftır, yapılan bu kadar masraf boşa gider, gereği de yoktur. anlamsız olur.. Çünkü sonuçsuzdur.

Allah israf etmez, hikmetsiz ve gayesiz haşa hiç bir iş yapmaz. Ahireti yaratmasaydı bize bunu söylerdi. Allah'ın haşa bir kandırmaya mecburiyeti mi var. Ahireti vad etmiş vaadini yerine getirmeye muktedirdir. Beni ve tüm mahlukatı bu dünyada yaratan ahiret aleminde neden yaratmasın , Haşa ilminde, sanatında , kudretinde bir eksiklik mi var.

Ihlas suresi ve bütün alem Allah'ı anlatıyor, tanıtıyor çünkü o bize benzemez, Sanat, sanatkara benzer mi hiç.

Bu hayatı anlamlı ve harika bir hale getiren ahirettir. Ahiret olmazsa, hayat bir hiçtir.