Selam dostlar.

Memleket mi? uzak, hayallerim mi? yoksa yarın mı?

Ah memleketim, ah

Çakalların, yabani tohum gibi türediği memleketim…

Karnı deşilmiş, dünyanın yabani çakalları evlatları ile…

At ile it izinin karıştığı memleketim, içindeyken hasretim…

Hasretim çünkü…

Memleketimin ovalarına insan ekin insan çıkar…

Bir Harran’ım var ki on altı ülke büyüklüğünde…

Bir Suruç’um var ki suyla sarhoş haliyle teşhir olmaktadır.

Bir Ceylanpınar ım var ki, oy babo o benden habersiz ben ondan

Karaca dağım Hilvan’ım Bozova’m  Viranşehir im…

Ta yüreğimden  püşili, çapalı bir ses diyor ki…

Sulama birlikleri ne iş yapar loooo

Elektrik kurumları ne iş yapar loooo

Ekerem ben, altın başağı umut ederek…

Ekerem ben, Beyaz altını yarını avuçlama adına…                                                              Ekerem ben, Biberi patlıcanı hıyarı, borçsuz yarına…

Ekerem ben, ne kadar umudum hayalim varsa…

Ekerem ben, oğlumun kızımın okulunu kalemini…

Ekerem ben, güneşe inat suya inanarak!

Sonra bir an kesilir elektrikğim…

Güneş intikamını alır kurur hayallerim su nazlanır…

Haykırır oradan ektiğim ne varsa güneşin ateşinde…

Toprak yandıkça, ben yanaram ben yandıkça, hayallerim kurur

Koşarım elektik kurumlara , En topraklı halimle…efendilere…

--Yahu ekin kurudu, niye elektrik gelmez…

Niye ! anlatırlar kravatları kiralık adamlar…,

--Enerji yetersiz, sonra siz enerji çalıyorsunuz…

Onurum bombalanır, imha haliyle yutkunarak…

--Ben, Çalmadım ki … vallah ben çalmam loooo…

Koşarım sulama birliğine yahu kardeş destek…

‘’Ha de oradan bana der hırsız’’ her şeyim blokedir artık!

Ve küreğimle çapamla baş başa kalırım

Kaybolan umudumla …

Şimdi…

Memleket mi? uzak, hayallerim mi? yoksa yarın mı?

Biz dedik size sizin gibi.

İsteyen gül atar, isteyen diken saplar…

Gülde bizim dikende barışla kalın looooooo!