Şiir gibi el Urfa

İnsanız insanca bakarız,

Ahsen laf eder yürek yakarız.

Adam gibi durur merhametle sığarız,

Gönül eriyiz İbrahim’iyiz,

İkram eder sofra açarız.

Kimine bal, kimine şerbet,

Kimine de şeddadız.

Kimine oluruz ahi,

Gönüllerdeyiz hep yerimiz baki,

Mırrayı ikram eder meclislerde bir saki

Adımız, hem Muhammed,

Hem Mustafa’dır.

Gardaşımız, Halil, Eyyub ve İbrahim'idir.

Anamız, Hatice, Ayşe,

Kızımız Anzılha'dır.

Rahime ana diyarı,

Güllşen-i enbiyadır.

Leğen içinde köfte yapar,

Bulgur yoğurur,

Urfa'da analar agit doğurur.

Aşkımız Yar'lar yarına, söyleştikse,

Yürek burulur,

Bağlarda damlarda yazın tahtlar kurulur.

Ruha eli, kürdün, türkün Arap diyarı,

Meftun olmuş aşkına, Sara'dır yarı.

Bağlama saz, def, sızlar rebbabı

Söyler yürekden hicaz divanı.

Şalı var şepigi var, kırk düğme yelegi var,

Şalvarı kabardin merd yürekli begi var.

Al kanatlı küpeli, telekli çift kuşu var,

Sipahiler bazarı, tüccar eden kişi var.

Halil ur Rahman'da hafızlar Kur'an okur,

Köylerde aruz gelin, al yeşil kilim dokur.

Bahçeleri reyhan, zambak, gül kokar,

Sıra gecesi, dile destan, maniler yürek yıkar.

Harran'da esen sıcak sam yeline,

Altın kemer mehir etmiş ince beline.

Ceylan gözlü, kara kaşlı, suskun geline,

Şairler aşık, şeker şerbet şiir diline.

Evliya diyarı, İbrahim peygamber dağı,

Tek tek dağları, ceylanı mis gibi yağı.

Humusi, azzezi ballıdır üzümü bağı,

Arap atı seglavi menşei, al doru tayı.

Gelme üstüme Urfa, bende sen gibi yaralıyım,

Derdine derman bulmaz, bir bahtı karalıyım.

Hasret çeken, ram olmuş, yürekden belalıyım,

Koşmakdan çok yorulmuş, küheylan bir Aloglu'yam.

M Sıtkı Aloğlu