Barbar katil bir çocuğun  baba ve annesiydi onlar hem de dinleri dileri ırkları ayrı idi… Onlar! Birbirilerine kardeş deseler de  her iki ırk bir yerlerde kalmış gizli nefretlerimi vardı?

Öyle değilse peki niye ! Nerden çıktı bu kadar nefret… Bu cinayetler Niye!

Olduklar yerde Jiyan ile nayra Uymuşlarımıydı bayılmışlarımıydı  bilinmezlik içersindeyiz Güneş kızıl rengini karanlıktan geri alırken horozun zılgıt sesiyle uyanıyordu jiyan ve nayra etrafta taze ekmek kokusu sarıyordu, insanlar ekmek yemek için günlük ekmek yaparlardı, lavaş dediğimiz (Nane selle) ev ekmeği yanında varsa, yoğurt yumurta  günlük kavatlı böyle!   nayra ömründe ilk kez geç kalkmıştı, uyumuşumuydu bayılmışımıydı halen bilmiyoruz

Jiyan (misin) dediğimiz ibrik, i su doldururken…

Jiyan

—Sarı gelin nshanıda kaldır bedir ağaya gidelim, kaderimize gidelim, bir başkası duymadan…

Nayra

—Tamam, tamam derdi bitmezim, yüreklim tamam, kaderimize gidelim!

Nayra o kadar yorgundu ki afallayarak ancak yataktan kalkabild  Yürürken, sendeliyordu… Sanki on yıl birden yaşlanmıştı o kadar bitkindi ki Yüzünü bile yıkamaya gerek görmeden… nshanın yatığı çalı çırpı yığının üzerindeki yatağa doğru ilerledi, yorgun bir ses tonuyla…

Nayra.

—Nshan, nnnssshaaaan ns…han, nshan oğul kalk, kadersizim, kalk, nshan, cahilim kalk

Yorganı kaldırdığında, gözlerine inanamadı nshan yoktu yerine uzadığı sadece yastığıydı, nakış, nakış sarıçiçek işlenmiş yastık nshanın yerindeydi…yoktu nshan!                           içinden taaaa, yüreğin derinliklerinden bir şeylerin koptuğunun acısıyla tüm yorgunluğu gitmiş vücudunun titrediğini his etmişti…beli ki kaçmıştı biricik oğlu!

Nayra.

— Nshan, yok gitmiş, uçmuş yuvadan, jiiiiiiyyyyyaaaaan.

Nayra Jiyan a koşar adımla ilerlerken başındaki ak yazmanın düştüğünün farkına bile varmamıştı, bir çaresizlik içinde bir çare adına koşuyordu az ötede duran koca jiyan’a

Nayra

—Jiyan nshan yok! Vay lımın nshan yok giiiiiitmiiiş! Oy hav var…

Jiya, nın elinden (Misin) ibrik düşmüştü, bir an durakladı ne diyeceğini şaşırmıştı birden bin yıl yaşlandığını his eti…nayra,nın çığlıkları havluda yankılanıyordu ya köy halkı duysaydı!  Bir an kendini toparlamak hissine kapılarak jiyan nayranın elinden tutarak odanın en dibine götürdü, ikisi de ağlıyordu, çöktüler odanın en karanlık duvarına, sarıldılar bir birine… zamanın hiç anlamı yoktu artık, sesinde  ağladılar, ağladılar, ağladılar

Jiyan.

—Nayra kurban onların eline çöp batsa bizim, bizim elimize batsa onların, içimiz… Yanmazımıydı, şimdi kime ne diyeceğiz, nasıl anlatacağız, izahımız nasıl olacak sus şimdi derdimize mehlem adına sus, sus sarı gelin, susalım…

Nayra

—jiyan nshan yok artık ay babo jiyan nshan yok, bu nasıl bir devrandır, nshan gitiiiiii!

Jiyan

—Ben… Ben ne kül başıma koyayım, sus be sarı gelin ssuussss, bizi öldürürler…          vallahi ondan korkmuyorum, sana doyamadım ata yeminimiz var yapma sus, İsa aşkına sus ben, bedir ağaya giderim şimdi! O ağadır beydir bilir, bir yol söyler, gösterir bir çare…

Dizleri üzerine çöktü parmaklarını bir birine geçirerek, yalvardı tanrısına!

Jiyan.

—İsanın babası yüce rap sen biliyorsun ki biz nshan denen çakal,a kötülük emretmedik! İhaneti öğretmedik  Sen onu yola getir aksi al elimizden al raaaaaaaap amen !

Nayra

—Öyle deme jiyan  öyle deme Rap bize bağışlasın can o son ocağımızdı ölmesin!    Yaşadığını bileyim varsın mahkum gezsin ölecekse yakalanıp zindanda kalsın…

Jiyan git bize getir oğlumuzu durma! Git, Bedir ağa ya kime gidersen git oğlumu getir!

Jiyan

—Bir şartla sarı gelin bir şartla kalk ve kendini toparla, köy halkından kimse bilmesin… üstelik bedir ağa da öyle demişti, kimse bilmesin! Kalk yüzünü yıka söz mü sarı gelin susacaksın ve kimseyle bu olayı konuşmayacaksın aksi bazıları anlamaz bitirirler bizi kıyma yuvamıza sus tamamı, bağrına taş bas ve sus benden haber bekle! Sözmü?

Nayra.

—Tamam, tamam sen keke bedir, e yetiş, yetiş ki nshan bir cahillik yapmasın

Jiyan

—Tamam, gözüm arkada kalmasın salunca köyündedir bedir ağa yarım saate varmaz yetişirim bedir ağaya sözümüz, özümüz! Aynıdır dinler beni, dua et sarı gelin…              Allaha ısmarladık Merak etme kalk yüzünü yıka toparla kendini.

Jiyan nefret tohumlar yeşermeden mecbur yola koyulmuştu, ama artık herkesten her şeyden korkuyordu artık.               

muallak kadere müdahale etme adına yapacağı tek şey oğlunun Yargı karşına çıkarmaktır.  Başka Ermenilerin başka şehirde yaptıklarına ve oğlu nshanın cinayetlerine rağmen…     Bedir ağa ve diğer ağalar, zabitler, paşalar jiyan’a yardım edeceklerimiydi…                      bilinmeze doğru yol alıyordu jiyan, nefesinin yetiğinin ötesinden yol alıyordu. Umuda doğru

Çoban karısı islim ev ev dolaşırken ekmek topluyordu nede olsa kıtlık vardı zaten O yörede… âdeti çoban, nın tarlası olmayınca her ev bir iki ekmek vermeye mecburdu. Gelenek böyle idi, işte sıra jiyan ve nayranın evine gelmişti, tam eve yaklaşırken çoban karısı islim, hoşin nin tepesini hızla geçen jiyanın görmüştü, dikkat kesilmişti jiyan, ı hiç böyle görmemişti, hızla nayranın odasına girerken bir taraftan da yüksek sesle bağırıyordu çoban karısı islim.

İslim.

—Nayra, xuçe (abla) Xuçe nayra evdemisin, ley xuçe

Nayra,ların zaten bir odası vardı oda büyük oluşundan ortada dev bir kütükle desteklenmiş oda tavanı onlarca direkle bir araya getirilmiş biraz toprak ve çalıyla kapatılmış öyle bir yer. Öyle bir oda yer yer tavan deliklerinde güneş ışıkları oklava hacmi kadar tabana ok gibi saplanmıştı bu yörede her kesin evi bir birine benzerdi yine en iyisi onların eviydi…    yoklukla mücadele eden bir ulusun yansımasıydı,nayra en dipte rojin denen şömine yanındaydı oturmuş ağlıyordu şiven ediyordu,evi başına yıkılmıştı,Perişandı nayra duymamıştı bile islimi zavallı nayra

İslim

—Keçe (kız) nayra sen nerdesin nayra,nayra huçe nayra

İslim odanın tam ortasında yine seslendi…

(Devam edecek)