Bundan uzun , çok uzun yıllar önce ülkenin birinde anarşi, hırsızlık, adam öldürme, kadın kaçırma velhasıl insan aklına ne tür melanet ve kötülük geliyorsa bu ülkede yapılır, yaşanıyordu. Ülkenin idarecileri, mahkemeleri, yetkilileri ne yapsalar başarılı olamıyorlardı. Hapishaneler, karakollar, zindanlar, hücreler suçlu insanlarla dolup taşıyorlardı.

Ülkeyi yönetenler büyük bir toplantı tertipleyip bir çare için bir araya gelmişlerdi. Ama konuya hiçbir çözüm bulamıyorlardı. Nihayet aralarında anlaşarak bu konuyu çözecek insanı ülke yönetiminin başına getireceklerine dair teminat veriyorlardı.

Tellallar, davulcular şehir şehir, köşe köşe dolaşıp bu konuyu çözecek adam arıyorlardı. Günlerce aylarca durmadan aramalarının sonunda ümitlerini kesip kara kara düşünmeye başlamışlardı. Ne gelen vardı nede çözüm yolunu gösteren.

Payitahtın ufuklarını kara kapkara bulutların kapladığı bir günde bir insan meydana çıkmıştı

-              Bu işi ben kökten çözerim ama hiçbir sorumluluk ve hükümlülük kabul etmem

Adamın tam yetki ile donatılmasına ve hiçbir emrinin tartışılmayacağına dair bir kanın hazırladılar ve bütün şartlarını kabul ettiler. Adamın ilk emri şu oldu

Şehrin en yüksek dağının tepesine dört pencereli, bir kapılı ve tek kişinin sığacağı kadar bir oda yapılacak, ayrıca bütün cezaevindeki mahkumlar serbest bırakılacak ve ilk suç işleyen şahıs dağdaki tek odaya kapatılacak. Buraya iki yüz asker alacak kadar bir karargah kurulacak.

Adamın dediklerinin hepsi birer birer yapıldı. Şehir ana baba günü oldu. Ama aradan çok geçmeden suç işleyen biri yakalanıp getirildi ve hemen dağın tepesindeki odaya hapsettiler. Bir müddet sonra bir suç daha işlendi ve suçlu yakalanıp getirildi ama konacak yer yoktu. Tek yetkili olan adam hemen emrini verdi ve içerdekini çıkarıp asın, yeni getirileni onun yerine koyun. Yeni gelen içeri, içerideki idam sehpasına ve öyle bir an oldu ki içeri girenin içeriye girmesiyle dışarı çıkması bir oluyordu. İçeriye giren yeni bir suçlu gelince hemen asılıyordu.

Ülkede deprem olsa anca bu kadar tesirli olabilirdi. Günler geçtikçe içeriye girenler azalmaya başladı. Neredeyse oda tek bir suçluya hizmet vermeye başladı

Günün birinde anlık suç oranı yüz binde bire düşmeye başlamıştı. Kurulan sistem yerine oturmaya başlamıştı ve nihayet ortada birkaç suçludan başka suçlu kalmamıştı. Çünkü suç işleyen biliyordu ki içeriye girerse yeni biri gelinceye kadar ömrü vardı. Ve yenisi gelince kendisine de yol görünecek.

İşte böyle bir zamanda hikayemizin kahramanı yönetimden izin isteyip geldiği gibi kaybolup gitmişti.

Bu hikaye bugün yaşadığımız dünyada da lazım olacak gibi görünüyor bana, inşallah biz de bu durumlara düşmeyiz.