İdareci kimliği taşıyanların masiyetleri elbette ki çoktur. Burda idareciden bahsederken daha geniş bir pencereden bakarak Anne-Baba, Aşiret Reisi, Kamusal alanda liderlik vasfı ile hizmet verenler, hatta Devletin en üst düzey yöneticilerinden teşekkül eden kısacası çekirdek aileden ve işverenden tutunda devlet idaresindeki yöneticilere kadar her kesimi içine almaktadır. 
Bir takım idareciler erdemli, adaletli, doğru sözlü, dürüst kişilikli ve sağlam karakter sahibi olduğu halde muhakkak ki eleştirilerden ve kınanmaktan nasibini alırlar. Doğru hal ve hareket ve yerinde yapılan icraatlar bile kişiyi eleştirilmekten kurtarmaz. Haklı eleştiriye Amenna! Ya bu eleştiriler haksızca yapılan eleştiriler ise. İşte buna benzer bir hadise Hz. Ömer’in yaşantısında göze çarpmakta; 
Hurr diye bir Zat! Hz. Ömer’in müşavere heyetindendi. Hurrun amcası Uyeyne “Ey kardeşimin oğlu! Senin Emir’ul Mü’minin (Devlet Başkanı)Ömer’in yanında hatırın sayılır. İzin alda yanına gireyim” diyerek bir ricada bulundu. Hurr amcası için izin aldı.”Ey Hattaboğlu, vallahi bize ne bol veriyorsun, ne de adaletle hükmediyorsun.”diye tehdit edince Hz. Ömer kızdı ve cezalandırmak istedi. Hurr,”Ey Emir’ul Mü’minin, Allah Nebisine “Affa sarıl, iyiliği emret, cahillerle uğraşmaktan da vazgeç”(Araf:199) diyerek ayeti hatırlattı. Ve “Bu adam cahillerdendir” dedi. Hz. Ömer ileriye bir adım atmadı ve adamı cezalandırmadı. O,Allah’ın kitabı karşısın da son derece itaatle boyun eğerdi.” (Buhari) 
Adalet timsali Ömer bile adaletsizlikle suçlanmıştır. Demek ki, geçmişimizden günümüze kadar böyle hareketler cereyan etmiş ve edecektir. Allah kuluna takip etmesi gereken yolu elbette ki göstermiştir. Sen affa sarıl, affet. Kin gütme. Doğru yolundan şaşma, sen iyiliği emret, doğruları anlatmaya devam et. Cahille uğraşma, eğer uğraşıyorsan da uğraşmaktan vazgeç. Çünkü bu hareket sana hiçbir yarar sağlamaz. Hatta zarar bile getirebilir. 
Bir atasözünde “Cahil dostun olacağına akıllı düşmanın olsun” denir. Evet, akıllı bir düşman vakti, saati gelince düşmanına zarar verirken, cahil bir dost her zaman zarar verir. Kaş yapım derken göz çıkartır da farkına bile varmaz. Biri bilinçli olarak kötülük yapar. Diğeri ise temelde iyi niyetli iken, bilinçsizce kötülük yapar. Sonuç itibari ile zarar verdiği için kötü kimseler kısmında yerini alır. Ve bu davranışıyla düşmandan hiçbir farkı kalmaz. İşte bu tutum ve davranıştan olsa gerek ki, yüce Rabbimiz “…Cahilden yüz çevir” diye buyurur. Ayetin kast ettiği cahil “okul okumayan” anlamında değil de, “haktan yüz çeviren, sağduyusunu yitiren, adalet, doğruluk gibi değerleri tanımayan kişiler” kastedilir. Bu tür insanların kınama ve eleştirileri de had safhadadır. 
Resulullah (s.a.v) Efendimiz: “Kişilere seviyelerine göre muamele ediniz.”diye buyurur. 
( Ebu Davut)Eğer ayetin kasteddiği cahil seviyesinin üstünde bir konuma getirilirse ve can kulağı ile dinlenirse elbette ki kendini ilim erbabı da görür, Âlim de! Bilip bilmediği her konuyu konuşur. Hem siyasetçi olur, hemde dinden ahkâm kesen bir hoca. 
“De ki; hiç bilenle bilmeyen bir olur mu? 
“Allahım! Cahil olmaktan ve cahilce davranmaktan, cahillerle düşüp, kalkmaktan sana sığınırız.(Âmin)