Hani hep bahsederiz hak ve hukuk dan. 
Ama gün gelir hakkınızdan vazgeçersiniz. 
Sürtüşmelere mahal vermemek için, 
tatsızlık çıkmasın ve yüz göz olmayalım derken, 
hakkınızdan bile feragat edersiniz. 
Kendinizce en iyisini yaptığınızı zannedersiniz. 
Oysa bir takım insanların yalanları için verdiği mücadeleyi, 
siz kendi doğrularınız için veremiyorsanız, 
monotonluğun getirdiği uyuşukluk hastalığına 
yakanmışsınız demektir. 
Hz. Ali; 
Haksızlık önünde eğilmeyiniz. Yoksa hakkınızla beraber 
Şerefinizi de kaybedersiniz… Diye buyurur. 
Sırf kınanırım endişesiyle, doğrularınızı savunacak ne bir gücünüz, 
ne yüreğiniz ve ne de güveniniz yoksa kendinize 
sırf rahatınız ve sükunetiniz bozulmasın diye 
Her şeyin eğri görünmesinden herhangi bir rahatsızlık duymuyorsanız 
ve buda sizin için hiçbir sorun teşkil etmiyorsa, 
Hz. Ali’nin sözü ışığında şerefinizi kaybetme noktasına gelmişsiniz demektir. 
Efendimiz (s.a.v): 
Ne haksızlık edin, ne haksızlığa maruz kalın. 
Diye buyurur veda hutbesinde. 
Eğer başkalarına haksızlık etmeyecek keder hakka riayet eden biriyseniz 
Size tavsiye o hassalığı kendi hakkınız içinde gösterin. 
Başkalarının size haksızlık etmesine müsaade etmeyin. 
Hakkınız için uygun bir şekilde mücadele edin. 
Yok, yahut haksızlık yapan kendiniz seniz ve bunu yaparken 
Vicdanen hiçbir rahatsızlık duymuyorsanız, 
Özünüze inip kirletmiş olduğunuz 
Maneviyatınızı yeniden bir elden geçirmenizi tavsiye ederiz. 
Zalim yahut mazlum olma arasında kalmışsanız? 
Siz mazlum olmayı tercih edin. 
Zalim olup Rabbe hesap vermektense 
Mazlum olup zalimden hakkını almak daha iyi değil midir?