Gül Garip

Gül garip, dallar perişan bülbülün dilşadı yok

Esen bir bad-ı firaktır, bağ-ı ömrün tadı yok

Bakar küskün lale sümbül, cümle gülşen tarumar

Sade gelen bülbüldendir sabah akşam ahüzar

O Cenahtan, bu cenaha, bir rüzgar esip durur

Sanki Moğol ordusudur, nara atıp kudurur

Aldı şevki, vurdu zevki, gam düşürdü özüme

Elim titrer, canım yanar, dünya gelmez gözüme

Doldu matem gam haneler , vaveylalar mutasıl

Sona erdi ha erecek, bugün yarın bu fasıl

Olsan bile Rüstem-i zal, ortadadır cümle hal

Gel bu sözden bir ibret al, ne mülk kalır nede mal

Bağ-ı vuslat virandadır, baykuşlar devrandadır

Gelen ateş hep candadır, acısı her yandadır

Çalgı çengi sürer sandın, başın göğe erer sandın

Buna sen nasıl inandın, ben de yandım, sende yandın

Bak kalmadı meclis-i şevk, ne pür neşe , ne kaldı zevk

Ne var sohbet ,ne kaldı renk Meydanda bir amansız cenk

Ne mey kaldı ne mey veren, ne sohbetten sohbet deren

Budur bizi asıl geren kalmadı bir aklı eren

Velhasılı her şey yalan, bak dört yana var mı kalan

Bağ-ı ömür oldu talan, kimdir senden ömür çalan

Ömür yedi gaileler, bin bir çeşit haileler

Ecel kuşu çaldı ziller, vakit tamam sustu diller