Selam dostlar…

Ey İbrahim'e nemrut, Musa, ya fire un olan çağımızın ebucehilleri! 

Beşeriyetin kabahatini aşarak, hayvanlaştınız hem de en çakalından!

Neden mi yumun gözünüzü! Düşünün Çocuksunuz hem de çop çocuk…

Ak denizin ortasında en kara bahtlı haldesiniz…

Ne sağcısınız ne solcusunuz…

Ne Arap, ne Türk, ne Kürtsünüz…

Ne İngiliz, nede Russunuz…

Ne Hıristiyan, Ne Müslümansınız…

Sadece çocuksunuz çocuk ama…

Ancak Ana sıcaklığına huzur bulan…

Cennet pınarından beslendiğin bir çocuk!

Kara bahtı ile ak denizin ortasında bir çocuk!

Önce annen ellerinde kaydı gitti…

Masmavi denizin karanlık dibine…

Ah… Beklide Anne diyebilseydin…

Ellim ah… Parmaklarım biraz daha güçlü olabilseydi!

Gitme anneeeee gitme bırakma beni diyecektin!

Ben daha çocuğum hem de çopçocuk…

Babam anneme tutamadı ki oda peşinde gitti!

Maviliğin arakasında karanlık iyimiydi ki niye gittiler!

Soracaktın hayâsızca kükreyen denize, en çocuk halinle!

Beklide denize vuran cesedindeki ıslak kıyafetleri…

Yaşıtlarına yollayacaktın…

Ölüme ceket kazak çizme olmaz ki diyecektin…

Gönderecektin kıyafetlerini şömine çocuklarına!

Henriy'e,  vilademir'e  yakub'a Ayşe Fatma ya

En çocuk halinle 

''Belki yaşamayı bilmediğin gibi ölmeyi de bilmeyeceksin''

Çünkü sahile vuran cesedin vicdanları sızlatmayacak… Belki!

Ve uyan ve gör…

Diyarbakır kuçelerinde mermiler uçuşurken…

Hangi çocuk daha çocuk değil ki…

Hangi anne yavrum demiyor ki…

Hangi baba gözlerindeki korkuyla…

Ey yaratan bu ne haldir demiyor ki…

Olmayan aşa ekmeğe yutkunurken…

Oy havvvvaaarrr…

Ben hiç kimseyim…

En beşer halimle ben insanım… İNSAN!

Arif olana yazdık en yalın halimizle, bilmemeliğimizle!

İster gül atarsınız ister diken saplarsınız…

Gülde bizim dikende….