Bütünsüz bir andır seni düşlemek

Zaman içine zamanı sığdıran

Boyutlar değişir senin arzunla

Evren içine evreni sığdıran

Düşünce ki zihnimin tenhasında

Karıncalar beynim her defasında

Muhabbet pınarın sulardı her dem

Kıt günlerimin susuz tarlasını

Yutağıma saplanır ömür boyu

Sonsuzluğa yönelen bakışları

Eski bir sokak şehrin köşesinde

Güneş doğarken zaman neşvesinde

Bir de bulabilsem o eski demi

Parçalanmış aynada suretimi

Bir hamaldır vicdan yükü ezdiren

İnsan değil mi insanı bezdiren

Acı tohumlar fidanlaşır birden

İki kirpik birbirine değince

Mevsimlerin değişmesi gibidir

Yoktan yeşerip kuruyan insanlar