Önsöz;
Sayın okurlarımız… Naçizane ben lütfunuzla cesaretlenerek, yazmaya çalıştığım…
Bu tarihi hikâye/roman… Ne sayarsanız… Beğeneceğinizi umarım.
Ancak başta Olay Gazetesi’nin bana göstermiş, olduğu hoş görüden ötürü…
Siz okurlarımın huzurunda saygı ile selamlarken yazdığımız hikâye/roman
Tamamen hayal ürünü olup kişi, kurumlarla hiçbir ilgisi yoktur!
Arz ederim.
Ağlıyordu Jiyan yüreğindeki ateş sanki dizlerine vurmuş bir halde titriyordu dizleri…
Gözyaşlarını gizlemeye gerek görmeden ağlarken yalvarır bir ses tonuyla;
Jiyan:
—Kurban ben siye ağa kurban etme deme! ehil bize ne der biz ne yaparız he keke…
Vallah ölmekten zerre kadar korkmadığımı iyi biliyorsun ama tek evlat, nasıl yapar Bu kahpe ayrımcılığı? Oysa zaten bu ülke bize de vatandır ay babo ayy!! Oy dertli başım tek başım.
Bedir ağa:
---Keke Jiyan sen bizim kardeşimizsin,
Hem konuşuyor hem de Jiyan’ı teselli edercesine boynuna sarılıyor bedir ağada nerdeyse ağlayacak gibi sesi titriyordu…
Bedir ağa:
--Jiyan paşalara dedim…lakin onlar zaten seni tanıyorlar biliyorlar seni bu ulusa zarar vermezsin Ulus için ölürsün biz biliyoruz ama velâkin koca bir millet yedi düvele teslim olmadı birkaç eşkıyaya mı teslim olacak?
Vallahi bu oğlun nshan değil kim olursa olsun bu toprağa bakan gözün kör olması lazım, amma velâkin jiyan bizim giydiğimiz kardeşlik hırkasında ki bit pirelerini temizlememiz icap eder temizlemezsek kardeşte olsak, kirvede olsak bedene çok kurt düşer ki ne milletliğimiz kalır nede insanlığımız yinede sen kardeşsin, kivresin buna şüphen olmasın kararın önemli!
Yüz metre öte duran çoban âli ve ondan daha öte duran atlılar, konuşmalarına anlam yüklemeye çalışıyorlardı neydi konuştukları?
Merakla bakıyorlardı ağaçların kuşların ve su sesinden anlaşılmıyordu ki konuştukları beklemeye devam ettiler…
Bedir ağa mana yüklü hararetli ve hararetli konuşmalarına devam ediyordu…
Bedir ağa:
—Ne yaparsan yap şunu bilesin ki ben arkandayım nshan’ a ne karar verirsen haklısın derim.
Zor bir zaman kardeş zor bir zaman… Çakalla koyunu ayırma zamanı… İt at izi karışmış ayırmak lazım yoksa hepimiz yanarız, yanarız ki kimse bizi söndüremez…Bilesin!
Jiyan:
—o kadar eminsen nshan burada derenin altında istersen bitir işini… Keke bedir ama istersen senin dediğin gibi sorayım, nedenini niçinini? Sonuçta tek evlat…
Bir kaç hafta zaman ver gerçekse askerlere kendi elimizden teslim ederiz yalvarırım bedir ağa !!!Nshan nasıl yapar bu işi aklım almaz, bir yanlışlık vardır bir eksik, vardır
Bedir ağa:
—Estağfurullah! Yok kardeş yok sen varken bu iş bana düşmez sen akıllı adamsın sen en iyisini bilirsin, Birkaç hafta Siverek’te işim var nasipse kararın doğrultusunda hareket ederiz kararın ne ise başım gözüm üstüne…
Paşalarda bunu der bunu bizden beklerler gelsin kendi teslim olsun, hinlerin yerini de söylesin, biz bunu deriz… Sendende böyle bekleriz
Bunu diyen bedir ağa daha önce yere bıraktığı kırmalı tüfeği yerden alarak…
Doğruldu gözlerini az ötede duran çoban âliye çevirerek…
Bedir ağa
—jiyan gitmem lazım Siverek’te ki paşalar bizi bekler… Bu arada kimse olayı bilmesin senin
Bilmen, yeterli belki bu pis havadisi ten, nshan bir şeyler anlatırda yalan olur! Ve böyle olması umuduyla müsaade kardeş, merak etmeyesin canına olur,
Jiyan
—müsaade senin kardeş, inşallah yalandır benzetmedir, eksiktir nshan tektir yazıktır, loooo bize yazıktır yapmamalı, danışacağım, nashanıma biz onu aslan bilirdik çakalsa hesap bizdedir, kardeşlik üzerine İsa Muhammed üzerine, yeminimiz vardır lllooo keke bedir.
Ağa kurban
Bedir ağa
—Umarım kardeş umarım, garipliğiniz bize şereftir, aynı yeminde bizdedir
Bedir ağa bir kez daha Jiyan sarılırken tam güven adına elinden geleni yapıyordu…
Jiyan nın bu durumuna gerçekten üzülüyor ama bir taraftan da dere kenarında gördüğü islim
Aklını başından almasına yetmezmiş gibi kocası denen çoban âli az ötede karşındaydı…
Bu ne demekti, ne yapabilirdi içindeki sevdanın karşılığı nefret çağrışımına ne yapabilirdi ki… Çoban âli karşındaydı işte, içinde hiçte tatmadığı Duygularını o kadar yansıtıyordu ki…
Bedir ağa yi gören herkes farkındaydı, ama anlam yükleyemiyorlardı. Çoban âli yaklaşmakta olan bedir ağa ya…
Çoban âli.
—ağam teze sut var içer misin bir koşu alam gelem he bedir ağa…
Bedir ağa sırtındaki kırmalı tüfeği sırtına daha da yerleştirerek, nefretini gizlemeden…
Bedir ağa
---Sağ ol âli sağ ol, öyle vaktimiz yoktur, sen davarlara iyi baaaaak ha davar! şikâyet duymayım ha…
Öyle bir ses tonuyla dedi ki âli ısrar etmekten korktu ne diyebilirdi ki kimsesi olmayan hayata tek sahibi yeni evlendiği eşi islim birde bakmakla mükellef olan birkaç koyun vardı, hepsi o
Çoban âli di işte talihi tek sevinci islimin kocası âli, koskoca bedir ağa ya ne diyebilirdi ki,
İslimi de çoban âli layık görmelerinin tek nedeni kuzen yani amcakızı oluşu ve ondan başka yaşıt erkek olmayışıydı, birde mertliği saflığı vardı ya çoban âlini, islime de sevdalıydı…
Buydu işte çoban âli bu genç ve yeni evli dünya güzeli islimle mutluydu çoban âli…
Bedir ağanın sert cevabına sustu ve ellerini kavuşturarak. Bedir ağanın atına kadar yolculadı Bedir ağanın ata atlamasıyla diğer süvariler de atlarına atladılar ve bedir ağa çoban âliye Bakmadan uzakta ağlayan gözlerle süvarileri takip edin jiyana Allaha ısmarladık dercesine Elini kaldırdı ve atını geldiği yöne çevirerek, hızla geldiği gibi gitti. Ve gözden kaybolana
Kadar öyle baka durdu çoban âli bu olanlara anlam verememişti merakla usta dediği…
Jiyan’a doğru ilerledi jiyan giden süvariler arkasında edata buzdan bir heykel gibi duruyor…
Gözleri ufkun derinliğinde kaybolmuş bir halde öylesine, bakıyor ve bekliyordu…
(Devam edecek)
Yorum Yazın
E-posta hesabınız sitede yayımlanmayacaktır. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişdir.