Ramazan ayının gelişiyle birlikte fırınların önünde uzayan kuyruklar, sıcak pide kokusuyla birleşerek iftar vaktinin en güzel habercisi oluyor. Ramazan pidesi, sadece bir ekmek türü değil; paylaşmanın, bereketin ve geleneklerin simgesi olarak yüzyıllardır sofralarımızda yer alıyor.
Tarihsel Bir Miras
Osmanlı döneminden bu yana Ramazan ayına özgü bir lezzet olarak kabul edilen pide, eski İstanbul fırınlarında iftar saatine yakın özel olarak pişirilirdi. Halk, üzeri susam ve çörek otu serpilmiş, yumuşak ve kabarık bu özel ekmeği almak için fırınların önünde sabırla beklerdi. Pidenin hamurunun kıvamı, elle açılan şekli ve taş fırında pişirilmesi, bugün de birçok fırında aynı titizlikle devam ettiriliyor.
Paylaşmanın ve Bereketin Sembolü
Ramazan pidesi, sadece lezzetiyle değil, aynı zamanda yardımlaşma ve paylaşma kültürüyle de ön plana çıkıyor. Geleneksel olarak mahalle fırınlarından alınan pideler, komşulara, ihtiyacı olanlara veya iftar sofralarına konuk olarak gelen misafirlere ikram edilir. Eski zamanlarda büyük aileler ve komşular bir araya gelir, iftardan önce fırından yeni çıkmış sıcak pideleri bölüşerek yemeğe başlardı. Günümüzde de bu gelenek birçok evde yaşatılmaya devam ediyor.
Fırından Sofraya: İftarın Vazgeçilmezi
İftar sofralarında pidenin yeri ayrıdır. İftariyeliklerin yanında yer alan Ramazan pidesi, sıcak çorbayla bütünleşir, ana yemeklerin yanında eşlik eder ve en sonunda tatlıya geçişi tamamlar. Sıcak bir çayın yanında veya sahurda peynirle birleşerek de sofraları süsler.
Ramazan pidesi, yalnızca bir ekmek değil, kültürel bir mirasın taşıyıcısı. Her yıl Ramazan ayında, iftar vaktine dakikalar kala fırınların önünde bekleyen insanları görmek, bu mirasın hala canlı olduğunu gösteriyor. Paylaşmanın, birlikteliğin ve bereketin simgesi olan Ramazan pidesi, sofralara konduğu her an, geçmişin izlerini günümüze taşıyor.
Haber: Hasan Çimen