Ağlar Ağlar Şanlıurfam

Ey şehirlerin piri, ne oldu sana böyle

Sinesini döverek, bağrı yanıklar ağlar.

Anzılhada yükselen türküler nerede, söyle

Küstürdük kendimize şimdi âşıklar ağlar.

Ne dergâhta kudüm var, ne Haleplide neşe

Kül elenmiş yüzüne, kara bağlar her köşe

Hani gül açtırmıştın, hani suydun ateşe

İbrahim el çekince gölde balıklar ağlar.

Kara günden geçeriz felaket küme küme

Şaşırdık ağlayalım bu acı günde kime

Dereler coşup aktı, damlar çöktü üstüme

Harabeler yığınla, bir de balçıklar ağlar.

İş bilmeze iş verip sonumuzu bekledik

İpe hayaller dizip, günü güne ekledik

Yan gelip uyumayı çalışmayla denkledik

‘Uyan’ diyene kızan kaşı çatıklar ağlar.

Bugün gördüklerimiz ancak hayal ve düştü

Seni bu kadar mazlum tarihte kim görmüştü

Ehl-i irfan kalmadı işler ayağa düştü

Cahil eline düştün şimdi sıddıklar ağlar

Bekir Urfalı