Övgülerin Efendisi

ÖVGÜLERİN EFENDİSİ

"  O hâlde, Rabbinizin hangi nimetlerini yalanlıyorsunuz? (Febieyyi ala-i rabbikuma tukezziban) ” (Rahmân 55/13)

Tabiat bir sofra ise bir naim'i nimet vardır

Gelir peşpeşe eksilmez bir daimi nimet vardır

Sakın düşme kaygısına sana gelen nimetlerin

Gözetleyip, gören her dem bir kaim'i nimet vardır

İçinde sayısız çeşitte nimeti barındıran, o devasa tabiat sofrasını şuurlu,veya şuursuz tüm mahlukatın önüne seren sonsuz kudret sahibi bir yaratıcının zaten önceden zatında övüldüğü her şuur sahibi insan bilir.

Evet, Allah lehül Hamd'tır; yani tüm övgülerin sahibidir... 

Daha hiç bir canlı yaratılmadan, dünyayı onlar için önceden dayayıp  döşeyerek , yaşamalarını sürdürebilmeleri için gerekli her şeyi ve her kolaylığı  önlerine sermekle  otomatikman Hamd edilecek konuma hakimdir. 

Verilen zekatlar, sadakalar, her nevi yardımlar onun dest-i tasarufunda tezahür eder, gelişir, intişar eder... İnsan sadece bir vasıtadır. Rab'i tarafından eline geçici olarak bir takım dünyevi meşgale verilip ; yine onun bahşettiği müsbet  hissiyatla hareket ederek onun rızasında amil olma statüsünü elde eder... 

Kulun, kula yaptığı her türlü  yardımlar ,aslında Yüce Allah'ın  merhametinin, onun sonsuz  cömertleliğinin kul vasıtasıyla  bir tezahürüdür. 

Son derece zengin ve bir o kadar kudret sahibi birinden size gelen bir hediyeyi epey sevgi nümayişinden bulunarak  asıl hediyeyi göndereni değilde; hediyeyi getirmekle muvazzaf aciz bir elçiye teşekkür etmeniz, sizi inkâr batağına batırıp,münkir çamurunda bir vizyon sergilemenizi husule getirmez mi? 

Kuru bir ağacın dallarından sunulan meyveleri yiyen bir insanın, bundan  minnet duyup ağaca teşekkür etmesi ne denli ahmaklık olduğu, sanırım  aklı başındaki her kişi bilir.

Bazı kimselerin, mezkûr sofranın sahipleriymiş gibi davranıp, o sofrada hakları bulunan başkalarını  mahrum bırakarak,  kabagüçle  veya başka desiselerle engellemeye çalışmaları İlahi yasalara bir müdahaleyi söz konusu yapar ki; buda öylelerini zalim yapar. Esreuzzubillah zalimlerin Allah katında sevilmediği ayet ve sürelerle sabittir. 

Yüce Allah mahukatı yaratırken  yaşamlarını idame etmeleri için yeterli miktarda  nimet vermiş zaten. Eğer  insanoğlu bunu idrak edebilseydi ve her kes ellerine verilenlerle iktifa edebilseydi bu yer yüzü cennet'ten farksız olurdu

Sonsuz kerem sahibi birinin sofrasında herkes  misafir konumunda iken,birilerinin  aşırı bencillik yapıp, başkalarının lokmalarına göz koyması elbette İlahi bir gazabı tecelli ettirecektir.