ÇÜNKÜ BİZ URFALIYDIK

Bizler bu şehrin çocuklarıydık

Aynı havayı solar

Ayni küpten su içerdik

Kuru ekmeğe Frenk suyu sürer

Üstüne acı kuru isotu serperdik

Zuvağlarda birbirimizle henekleşir

Çeşit çeşit oyunlar oynar,

Peste kurar, gülle yapardığ.

Kimimiz Büyük yol şeniği

Kimimiz Eyyubiyeliydik.

Bazen çekişirdığ ama

Sabahı barışırdık.

Keyfimiz bir, kederimiz birdi.

Dağa, bağa,sinemaya giderdığ

Böyüklerimizin üç metre gerisinde yerirdığ,

Küçüklerimizi sever komşularımıza hürmetkardığ.

Aspap arhasına gider, türküler söyler,

Başımızda damat aspabiyle döner oynardığ.

Bösböyük bir şeherde yaşardığ amma,

Sanki hepimiz bir ev gibiydığ.

Zenginlerimiz fakirlere kol kanat açar,

Fakirlerde haddini bilirdi.

Ailelerimizin kimisi esnaf, kimide çiftçiydi.

Herkes hemtaşı ile gezerdi.

Ayni mehlenin çocukları

Beraber kehveye giderdığ

Çoğ bir eğlencemiz yoktu

Heftada bir sinemaya ayda bir konsere giderdiğ

Yazın damda tahtın üstünde yatar

Göz kırpan yıldızları sayardığ

Kışın yağmur yağanda,damları loğlar

Kar yağdımı karlarını atardığ

Sıra gezer, etli kıfteler yapardığ

Tabağ tabağ şireler çıkardı

Etlıkiftenin yanında eşkilinin dadı başka olurdu

Dedimya kurban,yasımız bir keyfimiz birdi

Biri öldümü üç gün taziyesindeydığ

yemek yapar, Mırra dağıtırdığ

Yasına kederine ortağ olurdığ

Düğünlerde mendil alıp baş çekerdığ

Çünkü biz Urfalıydık

Çünkü biz bu şehrin çocuklarıydık.