BİR EŞEĞİN İSYANI (Manzum hikaye)

Eşek bu başka değil, medrese ders ne bilir
Alışmış su yoluna,durmadan gider gelir

Koy önüne samanı, yok keyfine diyecek
Düşünmez biraz sonra bir ton dayak yiyecek

Sabahleyin erkenden robot gibi kurulur
Garibanın sırtına en ağır yük vurulur

Birde üstüne üstlük sahibi de binerdi
Vardıkları menzilde, ancak öyle inerdi

Günler aylar geçiyor eşekte binbir yeis
Bu konuda ne yapsın bu İlahi bir tesis

Her gün dayak ve küfür biteviye işkence
Gün be gün zayıfladı bizim eşek iyice

Külükte sürünürken gördü gayetten semiz
Boynuzları yay gibi öyle temiz mi temiz

Koca sarı bir öküz  çayırda otlar durur
Karnı tok ki etrafa çifte atar kudurur

Allah'ım! Dedi eşek, neydi suçum günahım
Bir ahırdan  yok başka,sığınacak penahım

Neden öküz değil de; beni eşek yarattın?
Hep karanlık yollarda boşa ışık arattın.

Böyle isyan ederken, gördü elinde bıçak
İki kişi öküzü yerlere yatırarak

Kestiler acımadan fakirin kafasını
Daha henüz sürmeden otlağın sefasını

Meğer adak adanmış, hayvancağız ne bilsin
Onun için bıçaklar bir güzelce bilensin

Olanlardan bizimki pek düşmüştü dehşete
Dedi vermem kendimi asla böyle vahşete

Nedamet deryasına boğuldu bizim eşek
Ahırına yöneldi yürüdü gevşek gevşek.