BAŞ KÖŞE

Hayat bu!
Bir lokma ekmek başını sokacak bir ev.

Deriz değil, derlerdi.
Yediklerini sonra çöpe atanlar olduk.
Bir dilim ekmek arası bir yumurta yarısı kardeşin sen yer okul yolunu tutarmışlar.
Şimdiyse önlerinde bilgisayar oyunlar, bir kaşık yemek yesin diye on takla atıyor ne şaklabanlıklar yapıyor anne baba.
Üst baş yamalı değil markalı..
Olsun olsun diye direten evlilik neticesinde kafanı sokacak bir ev, ayağını yerden kesecek bir normal otomobil söz konusu asla olmaz.
Borç harç banka faizli para ile en son model otomobil.
Neyim eksik benim niye olmasın AL AL AL..

Şimdiyse huzur yok. Huzur paraylada satılmıyor krediye baş vurulsun!.

Hani varmış ya" bir lokma ekmek başımızı sokacak bir minik ev.

Düğün cakalı olmalı. Şehrin Valisi Belediye Başkanı nikahı kıymalı nikah şahidi olmalı.
SONRA NE DERLER!!

"Cenazeyi gördün mü?
ne kalabalıktı."
Kalabalıktan bile caka satar hale gelen toplum aslında hakka yürüyeni değil kendi havasını düşünmekte.

Ölüden bile ibret alınmıyor..
Nihayetinde bedenimizi sokacak yer olacak fakat o yerde amelimiz ne olacak..